Σχολείο, φροντιστήριο, χορός, αγγλικά, ποδόσφαιρο… η λίστα μακραίνει και μακραίνει, και όλα αυτά μαζί με μια κουραστική μέρα στην δουλειά. Μήπως αισθάνεσαι εξαντλημένος από την συνεχή πίεση να προλάβεις τις δραστηριότητες των παιδιών σου; Σκέψου, πόσο απαραίτητες είναι; Τι προσφέρουν; Τι αντίκτυπο έχουν στην οικογένειά σου;

Υπάρχουν περιπτώσεις που οι γονείς προσπαθώντας να προσφέρουν το καλύτερο στα παιδιά τους αναγκάζονται να βρίσκονται συνεχώς στους δρόμους. Χαρακτηριστική η περίπτωση μιας μητέρας που περιγράφει τον καθημερινό “γολγοθά” της:

“Έχω πέντε παιδιά, ηλικίας 11, 10, 7, 5 ετών και ένα 22 μηνών. Θα ήθελα πάρα πολύ οι δραστηριότητες τους να είναι ελάχιστες ώστε τα παιδιά μου να έχουν χρόνο να είναι «παιδιά», αλλά το βρίσκω πολύ δύσκολο στην πράξη. Τα δύο μεγαλύτερα είναι αγόρια, είναι πρόσκοποι και παρακολουθούν και μαθήματα μουσικής. Οι κόρες μου, που είναι 7 και 5 ετών, παρακολουθούν μαθήματα χορού, και η επτάχρονη κόρη μου, θα αρχίσει μαθήματα πιάνου το φθινόπωρο. Επίσης, θα πηγαίνει στους προσκόπους. Το σχολείο είναι 20 λεπτά μακριά από το σπίτι μας, οπότε έχω συνεχώς το μωρό στο αυτοκίνητο και πηγαίνουμε από τη μία δραστηριότητα στην άλλη. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι κάποιο από τα παιδιά μου έχει φορτωμένο πρόγραμμα. Αλλά σε συλλογικό επίπεδο, μερικές φορές είναι εξαντλητικό. Σπάνια υπάρχει μέρα που να μην έχουμε κάπου να πάμε. Θέλω να έχουν ευκαιρίες να μάθουν καινούρια πράγματα, αλλά είναι μεγάλο το τίμημα.”

Παρόλο που το παράδειγμα αυτής της κυρίας δεν είναι αντιπροσωπευτικό πρέπει να παραδεχθούμε ότι οι περισσότερες οικογένειες περιστρέφονται γύρω από το τι θέλουν να κάνουν τα παιδιά. Δεν είναι δύσκολο οι γονείς να ξεχάσουν το τι είναι πραγματικά είναι σημαντικό για τα παιδιά του και τι είναι απλώς καλό και πολλές φορές “περισσό”. Συχνά σκέφτονται μεμονωμένα για το κάθε παιδί ξεχωριστά, αλλά δεν βλέπουν τις συνέπειες που έχει αυτό το τρέξιμο στο σύνολο της οικογένειας. Η οικογένεια ως σύνολο είναι πιο σημαντική από το καθένα μέλος της ξεχωριστά. Σίγουρα υπάρχουν φορές που οι ανάγκες ενός μέλους της χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής και φροντίδας, όπως όταν κάποιος είναι σοβαρά άρρωστος, αλλά αυτές οι περιπτώσεις είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.

Αν κάποιος εξετάσει το θέμα σφαιρικά, θα καταλήξεις στο συμπέρασμα ότι οι πολλές δραστηριότητες των παιδιών επηρεάζουν αρνητικά την ποιότητα ζωής της οικογένειας. Σε τελική ανάλυση, το διαρκές τρέξιμο, η πίεση και το άγχος που προκαλεί δεν ωφελούν κανέναν. Δεν ωφελεί τους γονείς που αναλώνονται στις δραστηριότητες των παιδιών τους χωρίς να έχουν καθόλου χρόνο για τον εαυτό τους. Δεν ωφελεί τον γάμο τους που συχνά στο τέλος της ημέρας νιώθουν εντελώς εξαντλημένοι. Δεν ωφελεί τα μικρότερα παιδιά που πηγαινοφέρνονται στις δραστηριότητες των μεγαλυτέρων παιδιών. Δεν ωφελεί ούτε τα μεγαλύτερα παιδιά σου που τους αφιερώνετε τόση πολύ ενέργεια από τους γονείς. Δεν μαθαίνουν να βλέπουν την πραγματική διάσταση των πραγμάτων. Μαθαίνουν ότι οτιδήποτε θέλουν να κάνουν “αξίζει” και “πρέπει” να γίνει. Αυτή η συμπεριφορά σίγουρα δεν προάγει την σωστή έννοια της σχέσης όπου κάποιος λαμβάνει αλλά και προσφέρει.

Το χειρότερο όλων είναι ότι οι σχέσεις στην οικογένεια σιγά σιγά αδυνατίζουν και χάνονται. Αντί να αφιερώνεται χρόνος για ολόκληρη την οικογένεια, που είναι το πιο σημαντικό όλων, υπάρχει χρόνος για την Μαρία και χρόνος για τον Γιώργο, κτλ. Είναι προτιμότερο να σταματήσουν κάποιες από τις ατομικές δραστηριότητες των παιδιών και να αφιερωθεί χρόνος για συλλογικές δραστηριότητες όπου λαμβάνει μέρος ολόκληρη η οικογένεια. Όπως μια βόλτα στην φύση ή μια επίσκεψη σε ένα μουσείο ή μια εκδρομή κτλ.

Είναι σημαντικό και για τους γονείς να ξοδεύουν ποιοτικό χρόνο μεταξύ τους, εξάλλου οι απαιτήσεις στον εργασιακό χώρο είναι αρκετές για να καταστρέψουν την διάθεσή τους και να τους εξαντλήσουν, το σπίτι πρέπει να είναι ένας χώρος αναζωογόνησης. Πρέπει να υπάρχει χρόνος για χαλάρωση, και όπως είναι απαραίτητο για τα παιδιά να τους αφιερώνεται ποιοτικός χρόνος, το ίδιο ισχύει και για τους γονείς ως ζευγάρι και ως άτομα.

Πρέπει να υπάρχουν όρια. Πρέπει να επανεξεταστούν οι δραστηριότητες ως προς το πόσο χρήσιμες θα είναι στα παιδιά όταν αυτά ενηλικιωθούν, τι εφόδια τους προσφέρουν. Τι πρέπει να γίνει τώρα στην ηλικία που βρίσκονται και τι μπορεί να περιμένει ή να απορριφθεί. Πάνω από όλα όμως πρέπει να βρίσκεται το καλό της οικογένειας ως σύνολο, και οι γονείς είναι η βάση της όχι τα παιδιά. Μια αρχή που θα πρέπει να περάσει και στην επόμενη γενιά. Παν μέτρον άριστον λοιπόν.

www.skepsou.gr, 10 Απριλίου 2011.