Η επίθεση των Γιαπωνέζων είχε ξαφνιάσει τον αμερικανικό στρατό. Σφαίρες και οβίδες πετάγονταν από παντού, και η ατμόσφαιρα ήταν γεμάτη από φωτιά και καπνό. Ο εχθρός αντεπιτίθονταν και η μάχη γινόταν σώμα με σώμα.

Μία απελπισμένη εντολή ακούστηκε πάνω από την βοή της μάχης, “Οπισθοχώρηση!”. Ενώ οι Αμερικάνοι στρατιώτες προσπαθούσαν να οπισθοχωρήσουν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν, ένας έτρεχε προς την αντίθετη κατεύθυνση, προς τον εχθρό, ανταποκρινόμενος στις κραυγές των τραυματιών. Μετέφερε τραυματίες από το πεδίο της μάχης που βομβαρδιζόταν συνεχώς. Παρά τον κίνδυνο που διέτρεχε, τους κατέβαζε έναν, έναν από τον γκρεμό. Η στολή του είχε ποτίσει από το αίμα τους. Αλλά αυτό δεν εμπόδιζε το Desmond Doss να συνεχίζει να σώζει τραυματίες.

Η ημέρα είχε ξεκινήσει με τον λόχο 155 τουφεκιοφόρων να ετοιμάζονται για επίθεση. Μετά όμως από την έντονη αντεπίθεση του εχθρού μόνο το ένα τρίτο τους κατάφερε να επιστρέψει, στη βάση του γκρεμού. Οι υπόλοιποι κείτονταν νεκροί ή τραυματισμένοι στο ύψωμα του Hacksaw Ridge. Μόνο ο Desmond Doss τόλμησε να επιστρέψει στο πεδίο της μάχης, και το έκανε για να σώσει όσους περισσότερους μπορούσε, μέχρι να καταρρεύσει ο ίδιος ή να πεθάνει προσπαθώντας.

Αφού πρόσφερε τις πρώτες βοήθειες, κουβαλούσε στρατιώτες μέχρι την άκρη του λόφου και τους κατέβαζε κάτω. Έπειτα ο δεκανέας Desmond Doss σερνόταν και πάλι πίσω για να βρει κάποιον άλλον που χρειαζόταν ιατρική βοήθεια από την Ομάδα Β του 307 Πεζικού, του 77ου Τμήματος. Χάρη στην αποφασιστικότητα και το θάρρος του στο Hacksaw Ridge έσωσε τουλάχιστον 75 στρατιώτες εκείνη την τρομερή ημέρα του Μαΐου του 1945. Για την γενναιότητα και τις εξαίρετες πράξεις του τιμήθηκε με το Μετάλλιο Ανδρείας στις 12 Οκτωβρίου του 1945.

Τι ώθησε των Desmond Doss να γυρίσει στο πεδίο της μάχης; Με τι δύναμη κουβάλαγε και κατέβαζε από την άκρη του λόφου τα 75 άτομα σε συνθήκες υψηλού κινδύνου μετά από μια εξαντλητική ημέρα; Αυτές οι ερωτήσεις μπορούν να απαντηθούν μόνο όταν κοιτάξουμε ποιος ήταν ο Desmond Doss. Η ταινία «Αντιρρησία συνείδησης» μας προσφέρει μια γρήγορη ματιά στις εμπειρίες και στις αποφάσεις που επηρέασαν το σχηματισμό του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς του. Στην ιστοσελίδα adventist.gr βρήκαμε περισσότερες πληροφορίες που μας βοηθάνε να καταλάβουμε από πού αντλούσε τη δύναμη, το θάρρος και την αγάπη για την ζωή ο δεκανέας Desmond Doss.

Ο Desmond Thomas Doss μεγάλωσε στη Lynchburg, της Virginia. Από παιδί ένιωθε πως η συνείδησή του, του υπαγόρευε να κάνει πάντα το σωστό. Μεγαλωμένος στην εποχή της μεγάλης ύφεσης έμαθε να ικανοποιείται με απλά πράγματα. Οι δυνατές θρησκευτικές του πεποιθήσεις έθεσαν τα θεμέλια για μια ειλικρινή πίστη και μια πλήρη εξάρτηση από τον Θεό. Θεωρούσε ότι κάθε διδασκαλία της Αγίας Γραφής απευθύνονταν προσωπικά στον ίδιον.

Για τον Desmond ήταν ιδιαίτερα σοβαρό το θέλημα του Θεού όπως αυτό εκφράζεται στις Δέκα Εντολές, καθώς μεγάλωσε σε ένα χριστιανικό περιβάλλον όπου τις τηρούσαν. Στο σαλόνι του πατρικού του υπήρχε ένας πίνακα στον οποίο απεικονίζονταν. Από μικρός ο Desmond συνήθιζε να ανεβαίνει σε μία καρέκλα για να τον παρατηρεί. Του έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η εικόνα που υπήρχε δίπλα στην εντολή, «Μη φονεύσεις». Σ’ αυτήν απεικονίζονταν ο Κάιν με ένα ρόπαλο στο χέρι πάνω από το άψυχο κορμί του νεότερου αδερφού του, Άβελ. Ο Desmond αναρωτιόταν, «Γιατί ο Κάιν να σκοτώσει τον Άβελ; Πώς μπορεί ένας αδερφός να κάνει κάτι τέτοιο;»

Ο σεβασμός του για την Αγία Γραφή τον οδήγησε στο να είναι κατά πάντα αφοσιωμένος στον Θεό και να είναι πιστός στο καθήκον του προς τον συνάνθρωπο και τη χώρα του.

Όταν έγινε η επίθεση στο Pearl Harbor, ο Desmond εργαζόταν στο ναυπηγείο του Newport News Naval. Λόγω της δουλειάς του θα μπορούσε να πάρει αναβολή για τη στρατιωτική του θητεία, παρόλα αυτά επέλεξε να στρατολογηθεί επειδή πίστευε ότι έτσι θα υπηρετούσε την πατρίδα του που προήγαγε την ελευθερία. Στο στρατό όμως, τα πράγματα δεν ήταν όπως τα περίμενε. Το ψιλόλιγνο αγόρι από τη Virginia, με την ευγενική ομιλία και την νότια προφορά βρέθηκε ανάμεσα με σκληρούς Νεοϋορκέζους που δεν εκτιμούσαν τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Κάθε φορά που ο Desmond μελετούσε ήσυχα την Αγία Γραφή, τον κορόιδευαν. Όποτε γονάτιζε για προσευχή δίπλα στο κρεβάτι του, του έριχναν τα παπούτσια τους. Εκείνοι που ήλπιζε να γίνουν φίλοι του, κατέληξαν εχθροί του. Έτσι, ο Desmond έγινε θύμα σκληρών πειραγμάτων και τραμπουκισμού. Μία μέρα, ένας στρατιώτης τον προειδοποίησε, “Doss, όταν πάμε στην μάχη, θα φροντίσω να μη γυρίσεις πίσω ζωντανός.”

Ωστόσο, δεν ήταν μόνο το πιστεύω του που εξαγρίωνε στρατιώτες και αξιωματούχους. Σημαντικό ρόλο έπαιξε το γεγονός ότι ο Desmond αρνούταν να πάρει όπλο.

Πώς θα μπορούσαν οι άλλοι στρατιώτες να βρεθούν στο πεδίο της μάχης με κάποιον που δεν θα είχε όπλο; Τι θα γινόταν τη στιγμή που ο ένας καλείται να προστατεύσει τον άλλον; Πως θα μπορούσε ο Doss να υπερασπιστεί τον εαυτό του χωρίς κάποιο όπλο, ή έστω μία ξιφολόγχη; Μπροστά στον εχθρό, κανείς στρατιώτης δεν θέλει να είναι δίπλα σε κάποιον που είναι άοπλος.

Μετά από την εκπαίδευση στα βουνά και στις ερήμους της Βορείου Αμερικής, το 307ο τάγμα Πεζικού στάλθηκε στον Ειρηνικό. Ο Desmond πήγε στη μάχη μαζί με τη μονάδα του και ούτε μια στιγμή δεν δίστασε να τρέξει στο πεδίο της μάχης για να σώσει κάποιον τραυματισμένο στρατιώτη. Η αφοσίωσή του έγινε γρήγορα εμφανής, μιας και έσωζε τη μία ζωή μετά την άλλη. Στο πεδίο της μάχης ο Desmond Doss αποδείκνυε συνεχώς την αξία του. Εκεί που κάποτε νόμιζαν ότι δεν θα μπορούσαν να στηριχτούν πάνω του, συνειδητοποίησαν πως δεν τολμούσαν να πάνε στην μάχη χωρίς αυτόν.

Ο Desmond απέκτησε τη φήμη του τραυματιοφορέα που δεν άφηνε κανένα άνδρα πίσω στο πεδίο της μάχης. Πολλές φορές παράκουσε εντολή ανωτέρου προκειμένου να σώσει κάποιον τραυματισμένο στρατιώτη, χωρίς να σκεφτεί πόσο πολύ πλησίαζε τις εχθρικές γραμμές. Πολλές φορές ήταν τόσο κοντά στον εχθρό, που τους άκουγε να ψιθυρίζουν καθώς περιποιούταν κάποιον τραυματισμένο. Επανειλημμένως διακινδύνευσε τη ζωή του για να βοηθήσει κάποιον.

Πλέον δεν τον αντιμετώπιζαν ως απροσάρμοστο. Αντιθέτως, όταν πήγαιναν στη μάχη, οι στρατιώτες ήθελαν να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στον Doss. Ήξεραν πως σε περίπτωση τραυματισμού θα ερχόταν να τους βοηθήσει. Συμπεριφερόταν σε όλους με ευγένεια παρά την κακομεταχείριση που είχε δεχθεί στην αρχή. Έσωσε τη ζωή των στρατιωτών που τον είχαν καταραστεί. Πλέον, όλοι σεβόντουσαν περισσότερο από τον καθένα τον τραυματιοφορέα που αρνούνταν να πάρει όπλο.

Το 307ο Τάγμα Πεζικού έλαβε μέρος στη μάχη του Ειρηνικού. Όσο όμως έντονες και αν ήταν οι μάχες στα νησιά Guam και Leyte, δεν μπορούσαν να συγκριθούν με τις μάχες στο νησί της Okinawa. Η Okinawa ήταν το τελευταίο ισχυρό οχυρό που προστάτευε την Ιαπωνία. Οι θέσεις των εχθρών ήταν καλά οχυρωμένες και τα Αμερικανικά στρατεύματα αντιμετώπιζαν σθεναρή αντίσταση. Επαναλαμβανόμενες προσπάθειες να καταλάβουν το καίριο γκρεμό Maeda απέτυχαν και υπήρχαν σοβαρές απώλειες. Η απότομη κλίση του εδάφους δυσχέραινε ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Οι στρατιώτες έπρεπε να ανεβούν τον γκρεμό με σχοινιά και δίχτυα και μόλις έφταναν στην κορυφή γινόντουσαν εύκολος στόχος για τα καλά κρυμμένα εχθρικά πολυβόλα.

Μετά από διάφορες αποτυχημένες προσπάθειες να καταλάβουν την κορυφή Hacksaw Ridge, η ομάδα του Desmond κατάφερε να ανέβει και να εξουδετερώσει αρκετές εχθρικές θέσεις. Η επιτυχία τους όμως δεν κράτησε πολύ. Τα Ιαπωνικά στρατεύματα αντεπιτέθηκαν υποχρεώνοντας τους Αμερικάνους να οπισθοχωρήσουν. Όλοι οι στρατιώτες έτρεξαν να κατέβουν τον γκρεμό, όλοι εκτός από έναν.

Οι περισσότεροι από την Ομάδα Β δεν μπόρεσαν να φτάσουν στην άκρη του Hacksaw Ridge και πίσω σε ασφαλές σημείο. Πολλοί που κείτονταν τραυματισμένοι στην κορυφή του γκρεμού εγκαταλείφθηκαν ως νεκροί. Ο Desmond Doss όμως, δεν έφυγε. Αντιθέτως, εν μέσω εχθρικών πυρών έτρεξε πίσω στους συμπατριώτες του. Αφού περιποιούταν τις πληγές τους, στη συνέχεια τους μετέφερε στην άκρη του λόφου. Κάθε φορά που κατέβαζε κάποιον με το σκοινί, ο Doss προσευχόταν: “Κύριε, βοήθησέ με να πάρω έναν ακόμη!”

Η κραυγή του εισακούστηκε! Ο Θεός είναι Θεός ζωής. Εκείνη τη νύχτα ο Θεός τον ενδυνάμωσε για να σώσει τις ζωές τουλάχιστον 75 στρατιωτών. Στις ακόλουθες αιματηρές μάχες ο Desmond τραυματίστηκε πολύ σοβαρά και έπαψε να υπηρετεί ως τραυματιοφορέας μάχης. Όπως πολύ συγκινητικά απεικονίστηκε στη ταινία «Αντιρρησίας συνείδησης» κατά την μεταφορά του προς το νοσοκομειακό πλοίο, ο Desmond συνειδητοποίησε ότι του έλειπε ο πιο στενός του σύντροφος. Είχε χάσει την μικρή του Αγία Γραφή που ήταν δώρο από τη σύζυγό του, Dorothy. Αναστατωμένος επικοινώνησε με την μονάδα του που βρίσκονταν στο πεδίο μάχης. Μόλις άκουσαν τα νέα, οι στρατιώτες της ομάδας του – δύο εκ των οποίων στο παρελθόν είχαν δηλώσει ότι δεν θα πήγαιναν στον πόλεμο μαζί του – έψαξαν και βρήκαν την Αγία Γραφή για να τη στείλουν στη συνέχεια στον τραυματισμένο φίλο τους.

Το υπόλοιπο της ζωής του ο Desmond το έζησε υπομένοντας τις συνέπειες των τραυμάτων του. Παρόλα αυτά ταξίδεψε χιλιάδες χιλιόμετρα για να μοιραστεί τις εμπειρίες του και να ενθαρρύνει ιδιαίτερα τους νέους. Μοιράστηκε την πίστη του για τον Θεό και είπε πως ο Θεός τον προστάτεψε στην μάχη και τον βοήθησε να υπηρετήσει τους συνανθρώπους του.

Ο Desmond Doss, ο ήρωας της ταινίας «Αντιρρησία συνείδησης», δεν έπαψε πότε να εφαρμόζει τον χρυσό κανόνα, “Λοιπόν πάντα όσα αν θέλητε να κάμνωσιν εις εσάς οι άνθρωποι, ούτω και σεις κάμνετε εις αυτούς· διότι ούτος είναι ο νόμος και οι προφήται” (Ματθαίος 7:12) – ακόμη κι αν θα μπορούσε να του στοιχίσει τη ζωή. Αυτό είναι το μυστικό που αγιάζει τη ψυχή του κάθε ανθρώπου και τον μετατρέπει σε έναν πραγματικό ήρωα!