Κανένας δεν μπορούσε να προβλέψει την τραγική εξέλιξη των μεταλλωρύχων στην Χιλή. Πριν ένα μήνα οι 33 άνδρες ξεκίνησαν για την δουλειά τους όπως είχαν κάνει καθημερινά για τόσο καιρό. Σε βάθος 700 μέτρων οι μεταλλωρύχοι δούλευαν σκληρά για να βγάλουν το μεροκάματο. Μέσα σε συνθήκες δύσκολες ως άθλιες οι 33 άνδρες πάλευαν με κινδύνους που παραμόνευαν αλλά και που συνάμα μπόρεσαν να βρουν την δύναμη και το κουράγιο να ξεπεράσουν.

Η βιοπάλη και οι καθημερινές ανάγκες για να στηρίξουν τις οικογένειες τους ωθούσαν τους 33 γενναίους στην μεταλλωρυχεία. Και όμως οι ποιο εφιαλτικοί φόβοι έγιναν πράξη όταν στις 5 Αυγούστου εγκλωβίστηκαν κάτω από την στιβαρή παρουσία των πυλώνων της γης. Ο χειρότερος εφιάλτης έγινε πραγματικότητα, ξαφνικά και χωρίς προειδοποίηση. Μέσα σε λίγα λεπτά, η βιοπάλη έγινε αγώνας δρόμου για την ζωή, την ελευθερία, και για λίγο οξυγόνο που όσο περνούσε η ώρα όλο και λιγόστευε.

Σαν κάποιος απότομα να έκλεισε την πόρτα και η ελευθερία των 33 κλείστηκε έξω έτσι άδοξα και χωρίς εξηγήσεις. Τώρα εγκλωβισμένοι μέσα στα ερείπια και χωρίς καμία επικοινωνία με τον έξω κόσμο, οι 33 γενναίοι άρχισαν την μάχη για την ζωή. Έχοντας απόλυτη εξάρτηση από τους συναδέλφους τους αγωνιούσαν κάθε λεπτό. Χωρίς τροφή, οξυγόνο και επικοινωνία με το περιβάλλον το μόνο που μπορούσαν να κάνουν ήταν να περιμένουν με την ελπίδα πως οι συνάδελφοι τους δεν θα τους εγκαταλείψουν.

Πως είναι όταν σου αρπάζουν την ελευθερία μέσα από τα χέρια σου άνανδρα και απότομα; Μέσα σε μερικά λεπτά η ελευθερία μετατράπηκε στον απόλυτο εγκλωβισμό. Μετά από ένα μήνα υπεράνθρωπης υπομονής τα συνεργεία διάσωσης μπόρεσαν να έρθουν σε επαφή με τους αγνοούμενους. Στην αρχή της γεώτρησης τα συνεργεία κατάφεραν να τους μεταφέρουν λίγο νερό.

Η επαφή με τους αγνοούμενους ήταν το ποιο χαρμόσυνο γεγονός της Χιλής. Ο πρόεδρος της χώρας   Σεμπαστιάν Πινιέρα   αναφέρει πως η πρώτη επαφή με τους μεταλλωρύχους ήταν η ποιο συγκινητική στιγμή της ζωής του. Αυτό είναι γιατί από την μία πλευρά όλοι έβλεπαν τον απόλυτο εγκλωβισμό των συνανθρώπων τους, και από την άλλη, η ελπίδα για την ελευθερία συναντιούνταν σε απόσταση αναπνοής.

Ο αγώνας για την ελευθερία έχει μεγάλη σημασία στην χώρα μας. Σημάδεψε την ιστορία, την ανάπτυξη αλλά και καθυστέρηση του πολιτισμού μας λόγω της σκλαβιάς από τους Τούρκους. Η τόλμη για την ελευθερία και ο αγώνας των Ελλήνων στην Τουρκική κατοχή παραμένει βαθιά χαραγμένη στην μνήμη του έθνους. Τελικά το ανώτατο αγαθό είναι η ελευθερία και η στέρηση της παραμένει ανυπολόγιστου κόστους.

Γιατί; Γιατί η ελευθερία είναι το ανώτατο αγαθό. Προσφέρει στον άνθρωπο την δυνατότητα εξάντλησης των δυνατοτήτων του, των επιθυμιών του, της ανάπτυξης του εαυτού του. Η ελευθερία είναι μέτρο ολοκλήρωσης και οτιδήποτε την εμποδίζει παραμένει εχθρός.

Και όμως, αν και αναφερόμαστε στην ελευθερία των μεταλλωρύχων από το ορυχείο, την ελευθερία των Ελλήνων από τους Τούρκους, ακόμα και στην ελευθερία των αγορών από το μνημόνιο της Τρόικας…δεν μπορούμε να αγνοήσουμε πως η φυσική/υλική ελευθερία δεν είναι το ίδιο με την προσωπική και πνευματική ελευθερία του ανθρώπου.

Εγκλωβισμένος από αδυσώπητες δυνάμεις ο άνθρωπος παλεύει με μια άλλη διάσταση που είναι στο επίπεδο της σκέψης, των συναισθημάτων, του κέντρου αποφάσεων. Εδώ, ο εγκλωβισμός δεν παραμένει υλικός αλλά άϋλος. Είναι συνυφασμένος από επιθυμίες για εκμετάλλευση, για αλλοτρίωση, για εξόντωση εκείνων που φαίνονται να καταπατούν το συμφέρον του.

Ναρκωτικά, βία, το αλκοόλ, γίνονται αόρατες δυνάμεις που εγκλωβίζουν τον άνθρωπο όπως και τους μεταλλωρύχους. Το γεγονός ότι η πάλη βρίσκεται στο νου και την καρδιά δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει. Απλά δεν εκδηλώνεται με τα σημάδια κατάπτωσης που παρουσιάζονται στο φυσικό επίπεδο.

Διαβάζουμε για τον πρόσφατο θάνατο της νεαρής Νιγηριανής η οποία βρέθηκε την Παρασκευή (17/09/2010) μαχαιρωμένη στο δρόμο στο Ίλιο και εξέπνευσε στο νοσοκομείο. Το Nooz.gr αναφέρει πως «Σύμφωνα με την αστυνομία, το θύμα συζούσε με τον 33χρονο σε διαμέρισμα κοντά στο σημείο όπου βρέθηκε βαρύτατα τραυματισμένη. Από την έρευνα προέκυψε ότι φιλονίκησαν μέσα στο διαμέρισμα, όπου ο 33χρονος Έλληνας δράστης, την τραυμάτισε με ξιφολόγχη μήκους 40 εκατοστών. Η γυναίκα κατάφερε να συρθεί μέχρι το σημείο που βρέθηκε». Επίσης διαβάζουμε για την Αιματηρή ληστεία με δράστες και θύμα αλλοδαπούς που έγινε, στις 11 το βράδυ της Κυριακής, στην οδό Φυλής 267 στον Άγιο Παντελεήμονα. «Ομάδα 20 αλλοδαπών επιτέθηκε σε υπήκοο Μπαγκλαντές, τον οποίο τραυμάτισαν ελαφρά με μαχαίρι και του άρπαξαν 300 ευρώ.» (Nooz.gr)

Τι γίνεται λοιπόν με αυτό το είδος ελευθερίας; Το Έθνος αναφέρει πως ληστεία σημειώθηκε «στη 1 τα ξημερώματα του Σαββάτου σε κατάστημα – πιτσαρία στην περιοχή του Ρέντη. Πέντε άτομα που βρίσκονταν σε συναυλία γνωστού συγκροτήματος, έφυγαν από το χώρο της συναυλίας, φόρεσαν κουκούλες και εισέβαλαν με καδρόνια στο κατάστημα. Προκάλεσαν ζημιές, ενώ άρπαξαν από το ταμείο το ποσό των 1.000 ευρώ, καθώς και ένα φάκελο με 6.000 ευρώ που βρισκόταν σε ένα από τα συρτάρια του καταστήματος.»

Πόσο καιρός πρέπει να περάσει μέχρι άνθρωπος να βρει τον δρόμο προς την προσωπική και πραγματική απεξάρτηση από την βία; Το ρητό «ελεύθεροι πολιορκημένοι» όχι μόνο ταιριάζει αλλά και >εκφράζει την κατάσταση της κοινωνίας που ζούμε. Είμαστε «πολιορκημένοι» από πάθη και δυνάμεις που μας διακατέχουν συνεχώς. Αξίες και ιδανικά παραμένουν ουτοπία μπροστά στις ανατρεπτικές δυνάμεις του εγωιστικού συμφέροντος. Τα πολιτικά σκάνδαλα πρωτοπορούν στην καθημερινότητα. Η ‘αλήθεια’ και ‘δικαιοσύνη’ αδυνατούν να αντιμετωπίσουν τα μεγάλα «συμφέροντα». Σαν κάποιο αόρατο χέρι να έκλεισε απότομα την πόρτα της πνευματικής ελευθερίας. Κάθε ελπίδα για αναμόρφωση και ανάπτυξη δεξιοτήτων παραμένει δύσκολη.

Γιατί ο εγκλωβισμός από ένα τέτοιο αδιέξοδο να δυσκολεύει τόσο την κοινωνική μας ευημερία; Γιατί οι αόρατες δυνάμεις του εαυτού να κερδίζουν μπροστά στις ηθικές προκλήσεις;

Ελευθερία θα πει να έχεις έλεγχο των αποφάσεων που παίρνεις χωρίς να διοικείσαι από συμφέροντα άλλων. Οι 33 μεταλλωρύχοι κατάλαβαν την αξία της ελευθερία στα ύστατα της ψυχής τους την στιγμή που συνειδητοποίησαν τον εγκλωβισμό τους. Η αδυναμία του ανθρώπου και της κοινωνίας σήμερα φαίνεται πως βρίσκονται στο να μην εκτιμά της δυνατότητες που του προσφέρονται. Πολλές φορές βρίσκουμε τους εαυτούς μας εγκλωβισμένους όχι γιατί δεν μπορούμε να δραπετεύσουμε, αλλά γιατί δεν θέλουμε. Ο ενθουσιασμός των πολιτικών για το ότι έχουν την εξουσία στα χέρια τους οδηγεί στον να προσφέρουν μεγάλες υποσχέσεις και να ζητούν την εμπιστοσύνη του λαού με συνάμα μικρό αντάλλαγμα.

Είμαστε τελικά μια εγκλωβισμένη κοινωνία και δεν το ξέρουμε; Η συνειδητοποίηση αυτής της αλήθειας παρα μένει ίσως η ποιο μεγάλη πραγματικότητα που όλοι μας θέλουμε να αποφύγουμε. Πως μπορούμε να βρούμε την ελευθερία; Η ελευθερία από τον εγκλωβισμό γίνεται δυνατή μόνο μέσα από την αποσυμφόρηση των δυνάμεων που την διακατέχουν. Χωρίς την γεώτρηση από τα σωστικά συνεργεία θα υπήρχαν λίγες ελπίδες. Αποσυμφόρηση των δυνάμεων σημαίνει αποδυνάμωση του ελέγχου που ασκείται από αυτές.

Το Βήμα αναφέρει πως στην τελική φάση της απελευθέρωσης των εγκλωβισμένων “θα χρειαστεί και τη βοήθεια των ίδιων των μεταλλωρύχων οι οποίοι θα πρέπει να απομακρύνουν τις πέτρες και τα χώματα από τη διαδικασία διάνοιξης.” Με άλλα λόγια, οι μεταλλωρύχοι χρειάζεται να βοηθήσουν τον δρόμο προς την ελευθερία τους και αυτή η κίνηση δηλώνει έναν μεγαλύτερο συμβολι σμό. Δηλαδή, το ότι η απελευθέρωση δεν είναι διαδικασία στην οποία δεν συμμετέχουμε προσωπικά αλλά έχουμε ευθύνη για την συνεχή μας αδράνεια.

Όταν το τσιγάρο, το αλκοόλ, η βία και άλλες συνήθειες έχουν γίνει δυνάμεις που ασκούν επιρροή μέσα μας, η μόνη ελπίδα παραμένει η αποδυνάμωση της ισχύς τους. Έχουμε την δυνατότητα να αποφασίσουμε αν και πως θα απελευθερωθούμε από τις δυνάμεις που μας κατέχουν. Αυτό μπορεί να γίνει με την ειλικρινή αξιολόγηση των καταστάσεων που μας επηρεάζουν. Η προσωπική αναζήτηση των επιρροών μπορεί να βοηθήσει στο να καταλάβουμε τους παράγοντες που συμβάλουν στο καθημερινό μας γίγνεσθαι. Υπάρχουν δυνάμεις στις οποίες μπορούμε να ζητήσουμε βοήθεια από συνανθρώπους μας αν υπάρχει ειλικρινή αναζήτηση για την ελευθερία.

Υπάρχουν και δυνάμεις που κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει εύκολα όπως τα ναρκωτικά. Η συμπαράσταση από τους άλλους μπορεί να μην είναι αρκετή αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει αδιέξοδος. Ας μην ξεχνάμε πως μπορούμε να αντλήσουμε δύναμη από μία πηγή που είναι ανώτερη από εμάς και η οποία είναι ικανή να αποδυναμώσει τις δυνάμεις που μας διακατέχουν. Όταν βρισκόμαστε παραδομένοι στις ανελέητες δυνάμεις, και όλες οι προσπάθειες μας έχουν πέσει στο κενό, υπάρχει ελπίδα στην δύναμη ενός Θεού δημιουργού που υπερτερεί τις δικές μας αδυναμίες. Ας ζητήσουμε την βοήθεια του και ας πιστεύουμε στην ικανότητα που έχει για να μας απελευθερώσει καταβάλλοντας και την δική μας προσπάθεια.

www.skepsou.gr, 21 Σεπτεμβρίου 2010.