Εμφύλιος, πραξικόπημα, ταξικός πόλεμος, οικονομική υποδούλωση της χώρας μας. Σκέψου αποφάσισαν οι Έλληνες να απαρνηθούν την δημοκρατία;

Τον περασμένο Φλεβάρη λίγο πριν την πρώτη αύξηση του ΦΠΑ άκουγες σε συζητήσεις κάποιων μεγαλυτέρων σε ηλικία αναφορές στον Βασιλιά και στην δικτατορία του Παπαδόπουλου. Μετά με τις αλλαγές στο ασφαλιστικό ακούγαμε για ταξικό πόλεμο, και κατοχή από την τρόικα του ΔΝΤ. Λίγο αργότερα ήρθαν οι κινητοποιήσεις των μεταφορέων και των

βυτιοφόρων που παρέλυσαν την χώρα. Έπειτα λόγω καλοκαιριού και διακοπών υπήρξε ενός μηνός ανακωχή, μόλις όμως γυρίσαμε στην καθημερινότητα τα τύμπανα άρχισαν αμέσως. Τις προάλλες διάβασα ένα άρθρο στο www.cosmos.gr που ανέφερε ότι ένας Γερμανός οικονομολόγος υποστήριζε ότι υπάρχει πιθανότητα εμφυλίου πολέμου στην χώρα μας λόγω της κρίσης και των οικονομικών περικοπών. Μια μέρα αργότερα ένας φίλος μου στο facebook έβαλε ένα video στο οποίο ένας Αμερικανός οικονομικός αναλυτής αναφέρονταν σε πιθανό πραξικόπημα μέχρι το τέλος του Σεπτεμβρίου.

Υπάρχει ζήτημα με το πολίτευμά μας; Αποφάσισαν οι Έλληνες να απαρνηθούν την δημοκρατία; Δεν είμαστε άξιοι σαν πολίτες να λαμβάνουμε μέρος στα κοινά;

Προφανώς και οι μάσκες έπεσαν, η δημοκρατία του βολέματος, της διαφθοράς και της ολιγαρχίας (λες και το να γίνει κάποιος πρωθυπουργός είναι κληρονομικό του δικαίωμα) δεν μας απέδωσε τα αναμενόμενα. Ή μάλλον, μας βόλεψε όσο εθελοτυφλούσαμε αλλά τώρα μας πονάει. Για περισσότερα από εικοσιπέντε χρόνια η μόνη μας ενασχόληση ήταν το προσωπικό μας όφελος αγνοώντας τον συγγενή, τον γείτονα, τον τόπο. Διαλέξαμε να μας κυβερνούν αυτοί που μας υπόσχονταν τα περισσότερα, αυτοί που υποθήκευαν τον τόπο μας για να μας δώσουν μερικά ψίχουλα ενώ την ίδια ώρα οι αυλικοί τους λεηλατούσαν.

Την εποχή των αγροτικών επιδοτήσεων από την ΕΕ αντί να αναπτύξουν την αγροτική υποδομή δημιούργησαν αγρότες με καλλιέργειες μη προσοδοφόρες, μαθημένους αντί να καλλιεργούν να απαιτούν επιχορηγήσεις. Την εποχή του χρηματιστηρίου δεν δυσκολεύτηκαν να μας πουλήσουν το όνειρο του εύκολου χρήματος. Στην συνέχεια έφεραν τους Ολυμπιακούς αγώνες να μας γεμίσουν με εθνική περηφάνια ενώ πίσω από την λαμπερή σκηνή στήνονταν ένα μεγάλο φαγοπότι. Τη τετραετία μετά τους αγώνες υπήρξε μια άτυπη συνωμοσία μεταξύ του κράτους και του επιχειρηματικού κόσμου για το πως να απορροφηθούν κεφάλαια από την Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς όμως κανείς να ενδιαφερθεί για τη σωστή χρήση τους και για την ανάπτυξη του τόπου.

Φέτος φτάσαμε στο σημείο να βάλουμε μια “σειρά”… μάθαμε πόσους δημοσίους υπαλλήλους έχουμε (ακόμα δεν ξέρουμε που εργάζονται και τι έργο παράγουν)! Φέτος (ξανά)αρχίσαμε να χαρτογραφούμε τα δάση μας για να σταματήσουμε τους καταπατητές! Φέτος μάθαμε ότι οι γιατροί παίρνουν φακελάκια, ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες δεν κόβουν αποδείξεις, ότι αυτοί που φοροδιαφεύγουν λαμβάνουν και το επίδομα αλληλεγγύης! Φέτος μάθαμε ότι ο κουμπάρος, ο κολλητός, το ξεφτέρι που την έκανε αρπαχτή και που τόσο θαυμάζαμε στην ουσία εκμεταλλεύονταν τον μόχθο των συνανθρώπων του! Φέτος μάθαμε ότι για να πληρωθούν οι συντάξεις και οι μισθοί του δημοσίου πρέπει να δανειστούμε και ότι οι δανειστές θέλουν εγγυήσεις! Φέτος μάθαμε ότι η δημοκρατία μας φαλίρισε!

Ή μήπως πάντα το γνωρίζαμε;

Έλληνες είμαστε και Έλληνες εκλέξαμε, τριακόσιους από μας, με την δική μας παιδεία και πολιτισμό. Δεν έχω την απαίτηση οι πολιτικοί μας να είναι καλύτεροι από μένα, οπότε πάλι ερχόμαστε στο προφανές. Αν θέλουμε αυτός ο τόπος να είναι καλύτερος για τα παιδιά μας τότε πρέπει πρώτα από όλα να τα διδάξουμε πραγματικές αξίες και πραγματικά ιδανικά. Αλλά πριν το κάνουμε αυτό θα πρέπει να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι. Το ’80 σε μια τάξη δημοτικού της επαρχίας ο δάσκαλος ρώτησε τα παιδιά τι επάγγελμα θέλουν να ακολουθήσουν, 80% από αυτά απάντησαν δημόσιοι υπάλληλοι και μερικά άλλα αστυνόμοι ή πυροσβέστες. Το όραμα που είχαν από τους γονείς τους ήταν να βρουν μια δουλειά με εύκολο χρήμα, άσχετα με το αντικείμενο. Αλήθεια πιο είναι το όραμά μας; Τι διδάσκουμε στα παιδιά μας σήμερα;

www.skepsou.gr, 6 Σεπτεμβρίου 2010.