Στο πόρισμα για «χρόνιες μικροδιαφορές» κατέληξαν τελικά οι αστυνομικοί μετά από το αιματηρό συμβάν στην Φθιώτιδα. Ο 68χρονος δράστης δεν μπόρεσε να κρατηθεί στις πολλές λογομαχίες που αυτός και οι γείτονες είχαν. Αποφάσισε να πάρει την καραμπίνα και να κατεβεί στην παραλία που το ζευγάρι γιόρταζε και γλεντούσε. Εκτός από το ζευγάρι που κατάφερε να σκοτώσει, ο δράστης τραυμάτισε θανάσιμα και δύο άλλα άτομα που τώρα νοσηλεύονται στο Λαϊκό νοσοκομείο της Αθήνας. Η εφημερίδα Αδέσμευτος Τύπος χαρακτηριστικά αναφέρει πως «Να σημειωθεί ότι το όπλο του έπαθε εμπλοκή και για αυτό δε θρηνήσαμε περισσότερα θύματα» (www.adesmeytos.gr)

Η ερώτηση που αξίζει και τον ποιο φευγαλέο συλλογισμό είναι τι θα μπορούσε να οδηγήσει τον 68χρονο σε ένα τέτοιο έγκλημα. Το πόρισμα της αστυνομίας ως χρόνιες μικροδιαφορές περικλείει μια πολύ ποιο μεγάλη και συνάμα πολύπλοκη αλήθεια που έχει να κάνει με την φύση του ανθρώπου. Το χρονικό του δράστη εκδηλώνει συναισθήματα και συμπεριφορές που δεν είναι κομμάτι της διαφωνίας των συγκεκριμένων ανθρώπων αλλά που αφορά και εμάς τους ίδιους.

Σαν να ήταν σκάλα που ανέβαινε, το μίσος, η κακία αλλά και το πώς κάποιος αντιλαμβάνεται τον εαυτό του, αποκαλύφθηκαν. Όχι, δεν ήταν μια στιγμιαία πράξη που απλά έγινε εκείνο το βράδυ αλλά κάτι που το καλλιέργησε στο νου και στην καρδιά του για πολύ καιρό. Πολλοί άνθρωποι είναι αυτοί που ανεβαίνουν την σκάλα μίσους ακόμα και αν δεν εκδηλώνουν την ίδια τελική συμπεριφορά. Ίσως επειδή φοβούνται τις πιθανές συνέπειες της σύλληψης και όχι γιατί δεν θα το ήθελαν αν μπορούσαν.

Το πολύ πρόσφατο συμβάν (08/08/2010) μας φέρνει ενώπιος ενωπίω με μια σκληρή πραγματικότητα που δεν πρέπει να αγνοήσουμε. Αυτή αφορά το τι πραγματικά είμαστε ως άνθρωποι. Η καθημερινότητα μας κρατάει πολυάσχολους, μην επιτρέποντάς μας να εντρυφήσουμε σε τέτοιες ερωτήσεις ενώ κάποιοι τις βρίσκουν βαθυστόχαστες και άσχετες γιατί μας κάνουν και σκεπτόμαστε! Αλλά εσύ σκέψου, πως συντηρούμε τις εσωτερικές τάσεις, ανησυχίες, δυνάμεις, προβληματισμούς;

Συντάσσουμε ένα πλαίσιο ερμηνειών που απορρέει από τις τάσεις της κοινωνίας, το οικογενειακό μας περιβάλλον, τους φίλους και γνωστούς. Δημιουργούμε τάξη στα βαθύτερα μέρη της καρδιάς μας κάνοντας αξιολογήσεις και κρίσεις για το τι συμβαίνει γύρω μας και πως μας επηρεάζει.

Σε τέτοιους συλλογισμούς αποφασίζουμε το ποια θέση να πάρουμε και πώς να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα. Οι λύσεις φαίνονται να είναι στιγμιαίες και φευγαλέες αλλά ξεχνάμε πως απορρέουν από συλλογισμούς και εσωτερικές διεργασίες που οι ίδιοι συντάξαμε. Δεν αναφερόμαστε στην απλά ψυχολογική εμπειρία των καταστάσεων αλλά για το πώς δημιουργούμε νόημα για την ζωή μας με κατευθύνσεις που αποδεχτήκαμε από άλλους και που επίσης εμείς συντάσσουμε.

Η πνευματική παράλυση του δράστη να δράση με έναν τρόπο χωρίς να σκοτώσει τα άτομα φαίνεται σαν να μην υπήρχε ως επιλογή. Φουρτουνιασμένος από πάθος για εκδίκηση ο 68χρονος τράβηξε την σκανδάλη. Κατευθυντήριες γραμμές που ορίζουν το πώς να ζούμε απορρέουν από αξίες που χρόνια αποδεχτήκαμε ως σημαντικές. Η κακία και η εκδίκηση δεν είναι χαρακτηριστικά που τυχαία εκδηλώθηκαν αλλά αρχές που μακροχρόνια καλλιεργήθηκαν. Έτσι οι μικρές μακροχρόνιες διαφορές φαίνεται να εκδηλώνουν πολλά και ποικίλα μακροχρόνια προβλήματα του εσωτερικού κόσμου. Τα διαβάζουμε και αποστασιοποιούμαστε, ξεχνώντας πως κάθε άνθρωπος ηθελημένα ή άθελα περνάει και αυτός από μια προσωπική διαδικασία καλλιέργειας.

Κάποιος σοφός είπε πως ‘ο πραγματικός χαρακτήρας του ανθρώπου εκδηλώνεται στις μεγάλες αποφάσεις’. Τάσεις που συντάσσουν το χαρακτήρα νοιώθουμε πως βρίσκονται στο περιθώριο γιατί δεν ασχολούμαστε με το να τις διερευνήσουμε. Παράπονα για εγωισμούς και εκμετάλλευση μεγαλώνουν στην κοινωνία που ζούμε στην Ελλάδα σαν αυτές οι καταστάσεις να είναι αποκεκομμένες από τα ίδια τα άτομα. Τελικά μιλάμε για μια αναπροσδιορισμένη και ανεφάρμοστη ουτοπία αξιών; Σκέψου.

Οι συμπεριφορές στην καθημερινή μας κοινωνία είναι απαύγασμα αντιλήψεων και ιδεών που εντρυφήσαμε. Τα πολιτικά σκάνδαλα για τα οποία διαβάζουμε και ακούμε με τόση ένταση τα τελευταία χρόνια δεν θα μπορούσαν να γίνουν πράξη αν στόχοι δεν είχαν τεθεί , αν αντιλήψεις δεν είχαν την υποστήριξη και συνεισφορά των πολιτικών. Το πρόβλημα φαίνεται να βρίσκεται στον ‘υπολογισμό’ για το τι θα ‘βάλουμε’ και για το τι θα ‘πάρουμε’.

Αν και οι αξίες για τις οποίες αναφερόμαστε φαίνεται να είναι ουτοπικές αντικαθίστανται με ποιο βραχυπρόθεσμους στόχους και αυτό δημιουργεί μια ‘πνευματική μυωπία’. Η ιστορία έχει αποδείξει ξανά και ξανά πως η δυστυχία και η ευημερία είναι στενά συνδεδεμένες με ιδέες και αξίες που μας επηρεάζουν. Έτσι το πρόβλημα δεν φαίνεται να βρίσκεται στις αξίες αλλά στην ‘διεργασία’ και υπολογισμούς που συγκρίνουμε δυστυχώς με διαφορετικά είδη μέτρησης.

Η δολοφονία του στυγνού δράστη που όλοι καταδικάζουμε περιέχει ένα κομμάτι, που για κάποιους λιγότερο και για άλλους περισσότερο, βρίσκεται μέσα μας. Έτσι αξίζει να καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως ‘χρόνιες μικροδιαφορές’ καταλήγουν σε ‘μακροχρόνια προβλήματα’.

www.skepsou.gr, 11 Αυγούστου 2010.