Το ανώτατο δικαστήριο της Γερμανίας όρισε ότι η Κυριακή θα πρέπει να είναι αργία, ημέρα ανάπαυσης για την κοινωνία. Σκέψου, όταν οι εκκλησίες πιέζουν για την προώθηση νόμων, το κάνουν για το καλό της κοινωνίας ή για δικά τους συμφέροντα;

Το ανώτατο δικαστήριο της Γερμανίας όρισε ότι η Κυριακή θα πρέπει να είναι αργία, καταργώντας μια απόφαση του δήμου του Βερολίνου που επέτρεπε την λειτουργία των καταστημάτων την Κυριακή. Οι περισσότερες Γερμανικές εφημερίδες επιδοκίμασαν την απόφαση, ορισμένες για θρησκευτικούς και παραδοσιακούς λόγους, ενώ άλλες από ανησυχία για τα εργατικά δικαιώματα.

Πολλοί επισκέπτες της Γερμανίας βρίσκουν τους εαυτούς τους να στέκονται έξω από ένα κλειστό κατάστημα, σαστισμένοι που δεν μπορούν να κάνουν έστω και λίγα ψώνια σε ένα αναπτυσσόμενο καταναλωτικό κράτος. Ωστόσο αρκετές από της 16 Γερμανικές πολιτείες έχουν ήδη αποφασίσει να έχουν κάποιες εξαιρέσεις, επιτρέποντας σε καταστήματα να ανοίγουν λίγες Κυριακές το χρόνο. Η τοπική αυτοδιοίκηση του Βερολίνου όμως είχε προχωρήσει λίγο παραπέρα. Το 2006 επέτρεψε σε καταστήματα λιανικής να ανοίξουν 10 Κυριακές το χρόνο, συμπεριλαμβανομένου και τις τέσσερις Κυριακές πριν τα Χριστούγεννα.

Ωστόσο, το Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας αποδέχθηκε την καταγγελία που έγινε από τις Καθολικές και Προτεσταντικές εκκλησίες της χώρας, που στηρίχτηκαν σε ένα άρθρο του Γερμανικού συντάγματος ότι η Κυριακή θα πρέπει να είναι ημέρα ανάπαυσης και “πνευματικής ανάτασης”. Το δικαστήριο αποφάσισε υπέρ των εκκλησιών, διευκρινίζοντας ότι τα καταστήματα δεν θα πρέπει να λειτουργούν για τέσσερις Κυριακές στη σειρά. Η απόφαση δεν θα ισχύσει μέχρι το ερχόμενο έτος. Ωστόσο, η απόφαση δεν απαγορεύει εξ ολοκλήρου τη περιορισμένη λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές.

Τα εργατικά συνδικάτα είχαν ενωθεί με τις εκκλησίες στην εκστρατεία τους για την περιφρούρηση της Κυριακής ως αργίας για το έθνος. Ωστόσο, η εστίαση τους δεν ήταν η προστασία του δικαιώματος εξάσκησης θρησκευτικών παραδόσεων, άλλα μάλλον η προστασία των εργαζομένων σε καταστήματα λιανικής από εργασία τις Κυριακές, ίσως η μόνη μέρα που θα μπορούσαν να περάσουν μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της οικογενείας τους. Η εργατική ένωση Verdi χαιρέτησε την απόφαση της με “ανακούφιση και χαρά,” λέγοντας ότι ήταν ευλογία για τους εργαζομένους καταστημάτων και τις οικογένειες τους.

Οι Γερμανικές εφημερίδες υποστήριξαν την απόφαση, μολονότι το έκαναν για διαφορετικούς λόγους.

Η κεντροδεξιά Frankfurter Allgemeine Zeitung έγραψε:

“Το Συνταγματικό Δικαστήριο έπρεπε να καταργήσει το νόμο του Βερολίνου… Η απόφαση “δεν ήταν εκτός πραγματικότητας”, όπως ισχυρίζεται το Εμπορικό Επιμελητήριο του Βερολίνου, άλλα έρχεται σε επαφή με την πραγματικότητα της ζωής. Η μεγάλη ποικιλία του εργασιακού τρόπου ζωής οδηγεί στο γεγονός ότι μέλη μιας και μόνο οικογένειας ωθούνται σε διαφορετικές και μερικές φορές ασυμβίβαστες ώρες εργασίας. Εάν η πολιτεία δεν χρησιμοποιήσει κάποια από τη ρυθμιστική της δύναμη για να δώσει ένα ρυθμό εξάρτησης σε μια μόνο ελεύθερη μέρα — και αυτή είναι η Κυριακή – τότε η οικογένεια θα αντιμετωπίσει έντονα το φάσμα του χωρισμού.”

“Αν δεν έχουν χρόνο μεταξύ τους, άλλα και ο ένας για τον άλλο, τότε η επίσημη έννοια της συμβίωσης χάνει την αξία της. Αυτόν τον κίνδυνο αντιμετωπίζουν πολλές οικογένειες στην κοινωνία…. Το γεγονός ότι στο πρόσωπο μιας αναπτυσσόμενης εμπορευματοποίησης και λιγότερων θέσεων εργασίας μετά βίας οποιοσδήποτε υπάλληλος τολμάει να ζητήσει για ένα Σάββατο ελεύθερο, ας ενωθούν λοιπόν τα εργατικά συνδικάτα με τις εκκλησίες στην εκστρατεία τους – με αξιοσημείωτη επιτυχία.”

Η συντηρητική Die Welt έγραψε:

“Οι εκκλησίες υποστηρίζουν σωστά ότι δεν δίνεται στους υπαλλήλους του τομέα λιανικής η δυνατότητα να οργανώσουν τις Κυριακές τους σύμφωνα με τις Χριστιανικές αρχές: να πάνε στην εκκλησία και να συμμετάσχουν στα κοινωνικά δρώμενα. Είναι μέρος της θρησκευτικής ελευθερίας να μπορείς να κάνεις αυτά τα πράγματα.”

“Οι δικαστές δεν ενέκριναν απλά έναν χρονικό διαχωρισμό που σημαδεύτηκε από το Χριστιανισμό, άλλα την ανάγκη αυτού του διαχωρισμού. Δεν υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία για την αναγκαιότητα αυτού του εβδομαδιαίου ρυθμού. Εμείς οι άνθρωποι ως κοινωνικά όντα είμαστε δεμένοι με το καθήκον και στο διαχωρισμό του χρόνου από κοινού. Είναι καλό να περνάμε τον ελεύθερο χρόνο μαζί, μας βοηθάει να ζούμε ως κοινωνικά όντα που είμαστε.”

Η κεντροαριστερή Süddeutsche Zeitung έγραψε:

“Η απόφαση ακούγεται απαρχαιωμένη, εκνευριστικά παλιομοδίτικη και αρκετά συγκαταβατική. Λέει στους πολίτες πότε τους επιτρέπεται να ψωνίσουν, και πότε όχι. Κάνει τις αγορές την Κυριακή να αποτελούν εξαίρεση. Είναι μια απόφαση που πηγαίνει ενάντια στην οικονομική ελευθερία και κόντρα στην εικοσιτετράωρη εμπορευματοποίηση της ζωής.”

“Παρόλαυτα η απόφαση είναι ανθρωπιστική. Αποτελεί μια ενέργεια για χάρη του κοινού συμφέροντος… Εκείνοι που τακτικά πηγαίνουν για ψώνια τις Κυριακές θα χρειαστεί να εργάζονται τακτικά τις Κυριακές στο μέλλον.”

“Μπορεί να ακούγεται παλιομοδίτικο άλλα παραμένει σωστό: η Κυριακή είναι Κυριακή γιατί είναι διαφορετική από τις υπόλοιπες μέρες. Δεν έχει να κάνει ούτε με παράδοση ούτε με θρησκεία ούτε με κοινωνική παρακαταθήκη. Η Κυριακή σημαίνει περισσότερα από μια απλή αργία για τους ανθρώπους. Εάν ήταν έτσι τότε δεν θα ενοχλούσε αν κάποιος έπερνε το ρεπό του την Τρίτη ή την Πέμπτη. Είναι μια μέρα που συγχρονίζει την κοινωνία, αυτό είναι που την κάνει τόσο σημαντική. Χωρίς την Κυριακή κάθε μέρα θα ήταν εργάσιμη και ένα οριοθετημένο σημείο της εβδομάδας θα εξαφανίζονταν. Φυσικά μπορούν να υπάρξουν εξαιρέσεις, υπήρχαν πάντοτε συγκεκριμένα επαγγέλματα που λειτουργούσαν τις Κυριακές. Άλλα όταν η εξαίρεση γίνεται κανόνας, τότε η εμπορευματοποίηση της Κυριακής δεν θα σταματήσει στα εμπορικά καταστήματα.”

“Το δικαστήριο έχει δώσει στον καθένα το δικαίωμα να ξεκουράζεται τις Κυριακές. Δεν είναι απαραίτητο να το κάνεις. Ο καθένας μπορεί να κάνει ότι θέλει. Άλλα είναι καλό να το έχεις.”

Η Financial Times Deutschland έγραψε:

“Η απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου αναβιώνει συναισθηματικές συζητήσεις σχετικά με τις ώρες λειτουργίας των καταστημάτων τις Κυριακές. Αυτό από μόνο του είναι ενοχλητικό. Ακόμα πιο ενοχλητικό όμως είναι το γεγονός ότι με την έμφαση που δίνεται στην ιερότητα της Κυριακής ως ημέρα αργίας, επεμβαίνει στο άτομο και στη οικονομική του ανεξαρτησία.”

“Χωρίς καμία αμφιβολία το δικαίωμα να εξασκείς τα θρησκευτικά σου καθήκοντα έχει μεγάλη αξία. Ωστόσο, σε μια αυξανόμενη κοσμική κοινωνία με ολοένα και περισσότερο εξατομικευμένο τρόπο ζωής, φαίνεται ιδιαίτερα αναχρονιστικό όταν το ανώτατο δικαστήριο της χώρας κάνει τα πάντα για να σώσει την ημέρα ανάπαυσης.”

“Στη δημόσια συζήτηση υπάρχουν λίγα πράγματα να αναφέρει κανείς για το δικαίωμα των καταστηματαρχών να κρατήσουν τους πελάτες τους μέσω της Κυριακάτικης λειτουργίας, που μπορούν να παραγγείλουν ούτως ή άλλως μέσω του διαδικτύου. Ή για το δικαίωμα των πόλεων να ελκύσουν τουρίστες μέσω της λειτουργίας των καταστημάτων την Κυριακή. Ή για το δικαίωμα των πελατών να αποφασίζουν από μόνοι τους αν θα προτιμούσαν να περάσουν τις Κυριακές τους με το πλήθος στα εμπορικά κέντρα ή να περπατήσουν στο δάσος.”

“Να εκτιμήσουμε αυτά τα δικαιώματα δεν σημαίνει να ρίξουμε τη χώρα στον ψεύτικο θεό του καταναλωτισμού. Σημαίνει να ανοίξουμε μια δημόσια συζήτηση….σχετικά με το τι σημαίνει η Κυριακή για εμάς. Αυτό συμπεριλαμβάνει την προστασία των δικαιωμάτων των πωλητών, πληρώνοντας τους επιπλέον για την εργασία τους τις Κυριακές και με το να μη εξαναγκάζεται κανείς να εργάζεται την Κυριακή.”

“Αν αυτό επιτευχθεί, τότε μπορεί να ειπωθεί πως η Κυριακάτικες ώρες λειτουργίας δεν διαπραγματεύονται βάση πίστης άλλα βάση λογικής.”

Η αριστερή Die Tageszeitung, που εδρεύει στο Βερολίνο, έγραψε:

“Η Κυριακή ως αργία αποτελεί ένα σπουδαίο δώρο. Η μονότονη εργασία διακόπτεται για 24 ώρες. Το δικαστήριο έδωσε ανάπαυση, ξεκούραση και “πνευματική ανάταση” έναντι της δίψας για κέρδος και του δικαιώματος των καταναλωτών. Ωστόσο, η απόφαση έκανε ξεκάθαρο πως η Κυριακή δεν είναι μόνο για αυτούς που θέλουν να εξασκήσουν τη θρησκεία τους ανενόχλητα. Είναι επίσης για παιχνίδια, περιπάτους ή απλά για στιγμές χαλάρωσης. Ύστερα από όλα αυτά και ο πιο σκληροπυρηνικός αθεϊστής χρειάζεται την διακοπή που προσφέρει η Κυριακή.”

Βασισμένο σε άρθρο του Σιόμπαν Ντάουλινγκ (Siobhán Dowling), 2 Δεκεμβρίου 2009, Spiegel Online International