Η λέξη αυτή είναι ενικός του Ελοχίμ και έχει την ίδια έννοια με το Έλ, που σημαίνει Θεός. Στην Π.Δ. το συναντάμε κυρίως στην ποίηση, σαν αντικείμενο λατρείας, αν και η ιδέα της δύναμης εξακολουθεί να είναι πρωταρχική. Είναι ο Ισχυρός που πρέπει να λατρεύεται. Μόνο στην Π.Δ., χρησιμοποιείται 250 φορές. Ο αντίστοιχος Αραμαϊκός όρος είναι «Ελάχ». Στον ύμνο του Μωυσή διαβάζουμε: «Κι ο Ιεσουρούν πάχυνε και κλώτσησε… Τότε λησμόνησε τον Θεό (Ελοάχ), που τον έπλασε και καταφρόνησε τον Βράχο της σωτηρίας του… Θυσίασαν σε δαιμόνια και όχι στον Θεό (Ελοάχ). Σε θεούς που δεν γνώριζαν.» (Δευτ. 32/λβ’ 15-17).
Σε προσευχή του προφήτη Αββακούμ, διαβάζουμε: «Ο Θεός (Ελοάχ) ήρθε από τη Θαιμάν και ο Άγιος από το βουνό Φαράν.» (Αββ. 3/γ’ 3).
Το όνομα αυτό το συναντάμε, επίσης, πολύ συχνά στο βιβλίο του Ιώβ.
0 Σχόλια