Ο ΓΑΜΟΣ ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Ήταν από τις σπάνιες φορές που η μητέρα σας σας αγκάλιαζε ή σας έδειχνε λίγη στοργή. Και αν υπήρχαν αγκαλιές, εσείς ήσασταν αυτός που τις έδινες και ήταν ξεκάθαρο ότι η μητέρα σου δεν τις ήθελε. Πάγωνε με κάθε άγγιγμά σας και δεν ανταποκρινόταν στη στοργή σας.

Στην πραγματικότητα, ήταν πιο στοργική με τους φίλους σας από ό τι με σας. Κάθε φορά που ο καλύτερος φίλος σας ερχόταν επίσκεψη, υπήρχαν αγκαλιές, φιλοφρονήσεις και απλά μια χαλαρή ατμόσφαιρα που δεν υπήρχε στις καθημερινές οικογενειακές σας στιγμές.

Συνήθιζε να σας κάνει να νιώθετε θυμωμένος, απογοητευμένος, απορριμμένος. Για χρόνια κατηγορούσατε τον εαυτό σας: «Ίσως αν τα πήγαινα καλύτερα στο σχολείο…» «Ίσως αν κατάφερα να κρατήσω το δωμάτιό μου καθαρό…» «Ίσως όταν ωριμάσω να με αγαπήσει περισσότερο…»

Ορίστε! Το λέτε και μόνοι σας! Η μητέρα σας δεν σας αγαπούσε και νομίζατε ότι πάντα φταίγατε εσείς. Ακόμα και τώρα που έχετε αποκτήσει ενήλικα παιδιά που θα αποκτήσουν σύντομα τα δικά τους παιδιά, εξακολουθείτε να πιστεύετε ότι φταίτε εσείς. Ορκιστήκατε ότι δεν θα κάνατε το ίδιο λάθος – έτσι κάνατε πολλές αγκαλιές με τα παιδιά σας. Τους λέγατε αμέτρητα «σ’ αγαπώ». Παρόλα αυτά, ακόμα δεν έχετε πάρει αυτό που χρειαζόσασταν από τους γονείς σας, αυτό που έδιναν μόνο στους φίλους σας.

Πρώτον, αυτό που έδωσαν οι γονείς σας στους φίλους σας δεν ήταν αγάπη. Ήταν κάτι προσποιητό. Φόρεσαν το χαρούμενο πρόσωπο, τη σωστή συμπεριφορά και τη μάσκα του κανονικού γονέα μέχρι να τελειώσουν οι επισκέψεις των φίλων σας. Στη συνέχεια, επέστρεψαν στον ίδιο αντιπαθητικό, αδιάφορο εαυτό τους. Και νομίζεις ότι φταις εσύ; Όχι! Δεν φταις εσύ καθόλου!

«Πολλοί γονείς δεν ξέρουν πώς να πουν “σ’ αγαπώ” για διάφορους λόγους», λέει η Σέριλ Πάιπερ, ποιμαντορική σύμβουλος που ειδικεύεται στην οικογενειακή συμβουλευτική, στις Συρακούσες της Νέας Υόρκης:

«Ίσως δεν το άκουσαν όταν ήταν παιδιά.

«Εξαιτίας αυτής της έλλειψης, πίστευαν ότι τα παιδιά είχαν ανάγκη να το ακούσουν».

«Αρνήθηκαν τη δική τους ανάγκη να ακούσουν το «σ’ αγαπώ», οπότε δεν το έλεγαν στα παιδιά τους».

Αλλά το να μην λες σε ένα παιδί ότι το αγαπάς, είναι ένα μεγάλο λάθος.

«Τα παιδιά πρέπει να γνωρίζουν ότι είναι αξιαγάπητα, επιθυμητά και ξεχωριστά», λέει η Πάιπερ. «Είναι μια βασική ανάγκη. Αν οι γονείς δεν έλαβαν αγάπη όταν ήταν παιδιά, έχουν δύο προβλήματα: δεν έμαθαν να αγαπούν τον εαυτό τους και δεν ξέρουν πώς να αγαπούν τα παιδιά τους».

Αν δεν λάβουν κάποια βοήθεια για την επίλυση του ζητήματος ή είναι τελείως αρνητικοί, θα επαναλάβουν το ίδιο μοτίβο. Μερικές φορές, αν είναι αποφασισμένοι να μην επαναλάβουν αυτό τον κύκλο, ακολουθούν κάποια άλλη τακτική. Χάνουν τον ρόλο του γονέα και ταυτίζονται με τα παιδιά τους. Είναι τόσο ταυτισμένοι που δεν διδάσκουν στα παιδιά τους πώς να παίρνουν αποφάσεις. Για να μπορέσετε να επιλύσετε το ζήτημα της ύπαρξης ενός γονέα που δεν πήρε αγάπη, πρέπει να δείτε και να κατανοήσετε τις ανεπάρκειες του δικού σας γονέα σας.

«Δείτε το θέμα από απόσταση και σκεφτείτε τους γονείς σας ως ανθρώπους που δεν το έκαναν ή δεν μπόρεσαν να δώσουν από ένα άδειο πηγάδι», λέει η Πάιπερ. «Έχοντας λάβει αυτή τη γνώση, ένα άτομο μπορεί να πει, “το συναίσθημά μου που απορρίφθηκε δεν αφορούσε εμένα. Είχε να κάνει με την αδυναμία των γονιών μου να μου δείξουν αγάπη ή αποδοχή γιατί απλώς δεν την είχαν νιώσει ούτε και αυτοί». “

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ

Πώς μπορείτε λοιπόν να σπάσετε αυτόν τον φαύλο κύκλο ώστε να μην συνεχιστεί και στις επόμενες, μετά από σας, γενιές;

Αναγνωρίστε ποιος είναι ο αληθινός σας γονέας – ο Θεός.

Θέτει τον εαυτό Του ως Πατέρα. Η Αγία Γραφή λέει ότι έχει να κάνει με το να αγαπάς τα παιδιά και να μην τα απορρίπτεις. Πρέπει να μελετήσεις την Αγία Γραφή και να γαντζωθείς σε αυτή μέχρι να πιστέψεις. Ο Ψαλμός 27/κζ’ 10 λέει: «Αν και ο πατέρας και η μητέρα μου με εγκαταλείπουν, ο Κύριος θα με δεχτεί».  Στο Ησ. 49/μθ’ 15, 16 ο Κύριος να λέει: «Μπορεί μια μητέρα να ξεχάσει το μωρό στο στήθος της και να μην έχει συμπόνια για το παιδί που έχει γεννήσει; Αν και εκείνη μπορεί να ξεχάσει, Εγώ δεν θα σε ξεχάσω! Βλέπετε, σας έχω χαράξει στις παλάμες των χεριών μου».

Ο Ψαλμός 139/ρλθ’ είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα γονέα που πραγματικά λαμβάνει υπόψη τα παιδιά του. Σας παρέχει μια μεγάλη διαβεβαίωση, εάν είστε άτομο που αισθάνεται ότι δεν αγαπήθηκε. Ο Θεός χαίρεται με σένα και μπορείς να αναπαυθείς σε αυτό! «Αν οι άνθρωποι που απορρίπτονται από τους γονείς τους μπορούν να αγκαλιάσουν αυτό το σημείο στην ψυχή τους (στα συναισθήματά τους) και γνωρίζουν πραγματικά ότι βρίσκονται στην αγκαλιά του Θεού», λέει η Πάιπερ, «Θα νιώσουν πραγματικά αξιαγάπητοι. Θα έχουν αυτοεκτίμηση επειδή θα έχουν  την εκτίμηση από τον Θεό. Και επειδή ξέρουν ότι ο Θεός είναι γεμάτος αγάπη, η εκτίμησή Του θα τους βοηθήσει να εκτιμήσουν τον εαυτό τους».

ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ

Πώς μπορεί να γίνει αυτό; «Πρέπει να συμπεριφέρεσαι στον εαυτό σου με τον τρόπο που ήθελες να σου συμπεριφέρονται οι γονείς σου», λέει η Πάιπερ, «και να φροντίζεις τον εαυτό σου με τον τρόπο που ήθελες να σε φροντίζουν οι γονείς σου». Πρέπει να μάθετε πώς να το κάνετε αυτό. Ξεκινήστε κάνοντας λίστες με το τι θέλατε να κάνετε, να ακούσετε και να έχετε ως παιδί και βρείτε υγιείς τρόπους για να τα εφαρμόσετε στον τον εαυτό σας.

«Πηγαίνετε σε ένα κατάστημα παιχνιδιών και κοιτάξτε τα παιχνίδια. Βρείτε αυτό που είναι πιο ελκυστικό για εσάς και αγοράστε το για το μικρό παιδί μέσα σας. Εάν θέλατε ένα συγκεκριμένο χόμπι ως παιδί και δεν σας επιτρεπόταν να το κάνετε, ως ενήλικας βρείτε ένα χόμπι που μπορείτε να απολαύσετε. Κρατείστε ημερολόγιο. Ακούστε τις σκέψεις σας και αξιολογήστε τις. Πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι πολλοί από τους φόβους και τις ανασφάλειές σας οφείλονται σε αυτό το μικρό αγόρι ή κορίτσι μέσα σας, του οποίου οι ανάγκες δεν είχαν ποτέ ικανοποιηθεί από τους γονείς του. Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζετε τις καταστάσεις στη ζωή βασίζονται σε αυτές τις ανασφάλειες. Μέχρι να ρίξετε άπλετο φως στα βασικά σας ζητήματα, μπορεί να συνεχίσετε να κάνετε τα ίδια λάθη, επειδή δεν έχετε επιλύσει το ζήτημα του να μην αισθάνεστε αξιαγάπητοι από τους γονείς σας».

ΜΑΘΕΤΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΑΠΟΡΡΙΜΜΕΝΟΙ

Τι σημαίνει αυτό; «Αν κάποιος επιλέξει να απορρίψει μια σχέση μαζί σας», λέει η Πάιπερ, «αποφασίστε ότι δεν θα απορρίψετε τον εαυτό σας, ότι δεν θα το πάρετε προσωπικά».

Εάν η σχέση σας με τους γονείς σας είναι, στην καλύτερη περίπτωση χλιαρή ή βασίζεται στο τι μπορείτε να κάνετε εσείς γι’ αυτούς – όπως να πάτε στο κολέγιο που θέλουν, να εξασκήσετε το επάγγελμα που πιστεύουν ότι πρέπει ή να παντρευτείτε το άτομο που έχουν επιλέξει για εσάς – δεν φταίτε εσείς.

ΤΡΙΑ ΒΗΜΑΤΑ

Θα μπορούσατε ποτέ να έχετε μια στοργική, στενή σχέση με τον γονέα ή τους γονείς σας; Όλα τα πράγματα είναι δυνατά μέσω του Χριστού, αλλά χρειάζεται πραγματικά και οι δύο πλευρές να είναι πρόθυμες να εργαστούν πραγματικά στη σχέση. Είτε ο γονιός σας θέλει να ασχοληθεί με την αλήθεια είτε όχι, υπάρχουν μερικά βήματα που μπορείτε να κάνετε για μια πιο υγιή σχέση.

1. ΘΕΣΤΕ ΟΡΙΑ.

Πρέπει να αποφασίσετε ότι δεν πρόκειται να συμβαδίσετε με την δυσλειτουργικότητα των γονιών σας, κάτι που μπορεί πραγματικά να είναι δύσκολο. Τη στιγμή που απαντάτε στις πράξεις τους με έναν διαφορετικό τρόπο από αυτόν που έχουν συνηθίσει από εσάς, θα προσβληθούν. Δεν θα τους αρέσουν τα όρια που θέσατε για τον εαυτό σας. Ωστόσο, ένα υγιές όριο θα σας βοηθήσει στο δρόμο σας για να θεραπευτείτε και να απελευθερωθείτε.

Για παράδειγμα, η μητέρα σας σας καλεί και λέει ότι δεν μπορεί να πληρώσει το ενοίκιό της. Δεν είναι η πρώτη φορά. Συμβαίνει συνεχώς επειδή κακοδιαχειρίστηκε τα χρήματά της. Έτσι ήταν πάντα και συνήθως στέλνετε χρήματα για να τη διασώσετε. Αντί να στείλετε χρήματα αυτή τη φορά, πείτε της: «Μαμά, λυπάμαι πραγματικά που δυσκολεύεσαι να πληρώσεις το ενοίκιό σου. Ξέρω πώς είναι να δυσκολεύεσαι να πληρώνεις λογαριασμούς. Κάθε φορά που σου στέλνω χρήματα, βάζω τον εαυτό μου σε μπελάδες. Λυπάμαι, αλλά πραγματικά δεν μπορώ να αντέξω οικονομικά να σου στέλνω χρήματα».

Μπορεί να ακούγεται σκληρό, αλλά όσο συνεχίζετε να της στέλνετε χρήματα, δεν θα μπει στη διαδικασία να προσπαθήσει να διαχειρίζεται καλύτερα τα οικονομικά της. Ξέρει ότι θα πάτε να την σώσετε.

2. ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΝΑ ΕΙΣΤΕ Ο ΓΟΝΕΑΣ ΤΩΝ ΓΟΝΙΟΝ ΣΑΣ.

Δεν είστε αυτός που θα επιλύσει τα προβλήματα του γονέα σας ή αυτός που τακτοποιεί και διορθώνει τα προβλήματά του. Πρέπει να σταματήσετε να τους επιτρέπετε να μοιράζονται μαζί σας πληροφορίες που πραγματικά δεν σας αφορούν. Δεν πρέπει να γνωρίζετε τις ιδιαίτερες λεπτομέρειες του γάμου τους. Δεν πρέπει να είστε το αυτί της μητέρας σας όταν έχει παράπονα για τον πατέρα σας ή το αντίστροφο.

3. ΑΝΑΖΗΤΗΣΤΕ ΕΝΑ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΟ.

Εκτός από το να επιτρέψετε στον Θεό να είναι ο γονέας σας, βρείτε κάποιον που θα ενεργήσει ως θετός γονέας σας. Αφιερώστε λίγο χρόνο στην προσευχή και επιτρέψτε στον Θεό να σας οδηγήσει σε αυτό το άτομο. Συχνά, αυτές οι σχέσεις αναπτύσσονται χωρίς πολλή δουλειά. Μπορεί να υπάρχουν πρεσβύτεροι στην εκκλησία σας που σας έχουν πάρει υπό την προστασία τους και να νοιάζονται για σας σαν να ήσασταν παιδί τους. Ή μπορεί να υπάρχει ο γονέας ενός φίλου που σας αγαπάει και σας φέρεται σαν γονιός από τότε που ξεκίνησε η φιλία σας με το παιδί του. Ο Θεός έχει απλώς έναν τρόπο να βάζει ανθρώπους στη ζωή σας που θα σας δώσουν αυτό που οι γονείς σας δεν μπορούσαν. Μην θεωρείτε αυτές τις σχέσεις ως σύμπτωση, αλλά ως Θεϊκές συνδέσεις, τις οποίες πρέπει να καλλιεργήσετε.

ΠΗΓΗ: www.adventist.org