Σύμφωνα με μια νέα μελέτη το να ανοίγουμε τη καρδιά μας σε έναν φίλο μετά από ένα αγχωτικό γεγονός δεν είναι πάντα ωφέλιμο. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι όταν άνθρωποι με χαρακτηριστικά τελειομανίας αντιμετωπίζουν καθημερινά εμπόδια, το να μοιραστούν την εμπειρία τους σε ένα φίλο, πολλές φορές τους έκανε να αισθάνονται χειρότερα από ότι πριν μιλήσουν γι’ αυτή.

“Η αναφορά αγχωτικών γεγονότων σε ένα φίλο δεν είναι πάντοτε ένας αποτελεσματικός τρόπος για όποιον προσπαθεί να αντιμετωπίσει το καθημερινό άγχος, είτε έχει τάσεις τελειομανίας είτε όχι”, δήλωσε ο κοινωνικός ψυχολόγος Brad J. Bushman, ο οποίος διδάσκει στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο και έχει ερευνήσει την επιθετικότητα και την αντιμετώπιση της. “Η έρευνα δείχνει σαφώς ότι η αναφορά των γεγονότων σε έναν φίλο αυξάνει αντί να μειώνει το άγχος.”

Η μελέτη επίσης έδειξε ότι υπάρχουν άλλοι τρεις πιο αποτελεσματικοί τρόποι για την αντιμετώπιση του άγχους : η αποδοχή, το χιούμορ και οι θετικές σκέψεις, που σημαίνει να ψάχνουν για κάτι θετικό σε ένα κατά τα άλλα αγχωτικό γεγονός.

“Δεν έχει νόημα να αναμασάμε συνεχώς μικρές αποτυχίες και να οδηγούμε τον εαυτό μας ακόμα πιο χαμηλά”, δήλωσε ο συντάκτης της μελέτης Δρ Joachim Stoeber, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο του Κεντ στην Αγγλία. “Αντ ‘αυτού, είναι πιο χρήσιμο να προσπαθήσουμε να αποδεχτούμε ότι συνέβη, να αναζητήσουμε τις θετικές πτυχές και – αν δεν πρόκειται για κάτι σοβαρό – να γελάσουμε.”

Έμφαση στην τελειομανία

Στη μελέτη έλαβαν μέρος 149 φοιτητές από το Kent με χαρακτηριστικά τελειομανίας. Οι συμμετέχοντες συμπλήρωναν καθημερινά ένα ημερολόγιο για 3 έως 14 ημέρες, σημειώνοντας την πιο ενοχλητική αποτυχία που βίωναν κάθε ημέρα, πως την αντιμετώπισαν και πόσο ικανοποιημένοι αισθάνονταν στο τέλος της ημέρας. Οι τρόποι αντιμετώπισης περιλάμβαναν την κοινωνική υποστήριξη, την απόσπαση της προσοχής τους, την άρνηση, τη θρησκεία, να τα πουν σε έναν φίλο τους, τη χρήση ουσιών, να κατηγορούν τον εαυτό τους και το να κλείνονται στον εαυτό τους.

Από όλους αυτούς τους τρόπους, η κοινωνική υποστήριξη, η άρνηση, η απόρριψη, η ανάκληση και το να κατηγορούν τον εαυτό τους , έκανε τους φοιτητές να αισθάνονται χειρότερα αντί για καλύτερα. Όσο περισσότερο τους χρησιμοποιούσαν, τόσο λιγότερο ικανοποιημένοι αισθάνονταν στο τέλος της ημέρας.

Αντίθετα, η μελέτη διαπίστωσε, ότι όσο περισσότερο οι φοιτητές χρησιμοποιούσαν τις θετικές σκέψεις, την αποδοχή και το χιούμορ, τόσο καλύτερα αισθάνονταν στο τέλος της ημέρας.

Ο Stoeber σημειώνει ότι το επίκεντρο της μελέτης σε άτομα με χαρακτηριστικά τελειομανίας ήταν σημαντικό, επειδή είναι γενικά λιγότερο ικανοποιημένοι όταν αντιμετωπίζουν καθημερινές αναποδιές.

“Η διαπίστωση ότι η θετική σκέψη ήταν χρήσιμη για τους φοιτητές με μεγάλο βαθμό τελειομανίας είναι ιδιαίτερα σημαντική, διότι δείχνει ότι ακόμα και οι τελειομανείς, οι οποίοι έχουν την τάση να είναι δυσαρεστημένοι ασχέτως του τι έχουν καταφέρει, είναι σε θέση να βιώσουν υψηλά επίπεδα ικανοποίησης, αν χρησιμοποιούν τις θετικές σκέψεις ως τρόπο αντιμετώπισης των αποτυχιών τους”.

Υποδαυλίζοντας τη φωτιά

Το γεγονός ότι το να ανοίγουμε την καρδιά μας σε έναν φίλο είναι ένας ανεπιτυχής τρόπος αντιμετώπισης των αποτυχιών μπορεί να φαίνεται αντιφατικό σε όσους έχουν μάθει να μοιράζονται τις στεναχώριες τους για να “ξαλαφρώσουν”. Στην πραγματικότητα όμως δημιουργεί περισσότερο άγχος “επειδή κρατά την υπερένταση μας σε υψηλά επίπεδα, τις αρνητικές σκέψεις συνεχώς στο μυαλό μας και υποθάλπει τα αρνητικά συναισθήματα ” δηλώνει ο Bushman. “Πολλοί πιστεύουν ότι το να ανοίγουμε την καρδιά μας σε έναν φίλο μας κάνει να αισθανόμαστε καλύτερα, αλλά το καλό συναίσθημα δεν διαρκεί και ενισχύει μόνο επιθετικές μας παρορμήσεις”. Αυτό συμβαίνει επειδή ο θυμός προηγείται συχνά της επιθετικότητας και το να ανοίγουμε την καρδιά μας σε έναν φίλο υποδαυλίζει μια επιθετική συμπεριφορά μας (εναντίον ανθρώπων ή αντικείμενων).

Σύμφωνα με τον Stoeber, μια χρήσιμη σύσταση για όποιον προσπαθεί να αντιμετωπίσει τις καθημερινές αναποδιές θα ήταν να προσπαθήσει να βρει θετικά στοιχεία σε αυτές, και να σκέφτεται τα γεγονότα με έναν πιο θετικό τρόπο. Για παράδειγμα με το να επικεντρώνεται σε ότι έχει πετύχει μέχρι στιγμής, παρά σε ότι δεν έχει.

www.skepsou.gr, 26 Σεπτεμβρίου 2012. Πηγή www.livescience.com