Μέσα στον στρόβιλο των εξελίξεων ο απλός πολίτης παλεύει με το κατεστημένο που είναι ποιο δυνατό από αυτόν. Παλεύει χωρίς να υπάρχει αδιέξοδος και η αγανάκτηση δεν έχει μορφή, συλλογικότητα, ούτε και την ισχύ να ανατρέψει το κατεστημένο.

Τα λάθη του παρελθόντος που εσκεμμένα έγιναν και με πρώτιστη βάση το προσωπικό συμφέρον πληρώνονται πολύ ακριβά. Επίσης, η έλλειψη γενναιότητας στην στήριξη ηθικών αξιών συνέβαλε στη μεγάλη κατρακύλα της χώρας. Ο φόβος για εξαγνισμό και καθαρισμό δεν έχουν μία ιδεολογική υπόσταση αλλά μια καθαρά οικονομική και κοινωνική επέκταση όπως βλέπετε.

Το χρέος της χώρας δεν θα είχε φτάσει μέχρι σε αυτό το σημείο αν υπήρχαν προστατευτικές ‘μπάρες’ να τσιμπήσουν και να τιμωρήσουν αυτούς που προσπάθησαν να αμαυρώσουν τα αγαθά του κοινωνικού συνόλου. Οι ισχυρισμοί για έλλειψη προετοιμασίας του πολιτικού συστήματος και τα σχετικά είναι το λιγότερο εξοργιστικά! Στην ουσία αυτό που έγινε λέγεται λεηλασία.

Η τάξη και εφαρμογή κανόνων μπορεί να θεωρείται βαρετή και κουραστική και αυτό συμβαίνει όταν δεν υπάρχει νόημα και αξίες να τις συνοδεύσουν. Οι έννοιες της πολιτικής ευγενής συμπεριφοράς με άτομα καλλιεργημένα που παλεύουν για το καλό έχει αποδειχθεί ουτοπία.

Αυτό δεν είναι γιατί δεν θα μπορούσε να υπάρχει κοινωνική ευημερία. Είναι γιατί οι αξίες που συνόδευαν το πολιτικό σύστημα δεν υποστηρίχτηκαν αλλά ήταν μόνο υποκρισία. Η ρητορεία και ο λόγος χάθηκαν στην δύναμη του συμφέρον και αυτοί οι 300 που θα έπρεπε να ‘φυλάττουν τις Θερμοπύλες’ έπαιζαν ένα άλλο ρόλο και αυτό του Εφιάλτη. Γιατί οι Πέρσες να μην βρουν ευκαιρία να επιτεθούν;

Η πάλη μεταξύ της αμαύρωσης των κοινωνικών αγαθών, βρισκόταν, βρίσκεται και θα βρίσκεται σε σύγκρουση με τα μεγαλύτερα συμφέροντα. Όμως αν αυτοί που έχουν λάβει την πολιτική εξουσία από τον λαό στέκονται αδύναμοι να αντιδράσουν για πάνω από 60 χρόνια και έχοντας γνώση, τότε υπάρχει συνενοχή. Θέλω να κάνω κριτική στην παραδοξότητα του συστήματος και όχι σε πολικά πρόσωπα. Δεν είναι παράδοξο ότι ο λαός στήριξε κάτι που τελικά τον σκότωσε αφήνοντας χρόνια τον εαυτό του να μουδιάσει από την προσωρινή ευφορία;

Ζώντας στην Αγγλία για τα τελευταία 13 χρόνια  ακούω πολλές φορές τους συμπολίτες μου να ειρωνεύονται τους Άγγλους και τους Βόρειους και Σκανδιναβικούς λαούς για ‘κρυάδες’ και φορμαλισμούς. Ακόμα και αν αυτό είναι αλήθεια πολλές φορές η συνείδηση του αυτονόητου για το καλό δεν έχει αποχωρήσει ακόμα. Το τι είναι το ‘σωστό’ ακόμα απασχολεί πολιτικούς και πολίτες. ΟΙ φορμαλισμοί κρατάνε την πάλη με αξίες ακόμα και αν αυτοί είναι ελλιπείς.

Έτσι το σημείο που πρέπει να τονιστεί είναι ότι όταν μιλάμε για κοινωνία, συστήματα και πολιτισμό αναγκάστηκα πρέπει να πατήσουμε πάνω σε μία άλλη βάση που επιτρέπει τον απλό πολίτη να συνδέσει το εφήμερο με το μελλοντικό.

Να σκεφτεί το μετά και να κρίνει με αξίες που βοηθούν το σύνολο. Αν σήμερα είναι η ώρα του λαού αυτή είναι η μόνη ώρα να διοχετεύσει αυτή την αγανάκτηση σε ενέργεια, είναι να συνδέσει τις δύο μακρινές άκρες, είναι στο να αποδείξει ότι οι αξίες και τα ιδανικά θα αποφασίζουν το μέλλον του.

Αν ο λαός ξεχάσει τότε θα χάσει και θα είναι υπεύθυνος για αυτό.

www.skepsou.gr , 16 Ιανουαρίου 2012. Του καθηγητή πανεπιστημίου Δρ. Στέφανου Αβακιάν.

* Ο Στέφανος Αβακιάν είναι καθηγητής στον κλάδο της Οργανωσιακής Συμπεριφοράς και Διοίκησης του Ανθρώπινου Δυναμικού στο πανεπιστήμιο Brighton στην Αγγλία.