Οι Αγανακτισμένοι είναι πια κίνημα, απλά και σταράτα. Αλλά ήρθε η ώρα να σκεφτούμε για την επόμενη μέρα.

Αρχικά ας κάνουμε ένα απολογισμό του τι συμβαίνει μέχρι τώρα.

Η προσέλευση:

Η συγκέντρωση της περασμένης Κυριακή στο Σύνταγμα ήταν πράγματι μεγαλειώδης και το όλο θέμα ξεφεύγει από την απλή διαδήλωσης και μπαίνει στην σφαίρα του κινήματος. Συγχαρητήρια πραγματικά σε όλους που άφησαν την πολυθρόνα και κατέβηκαν Σύνταγμα.

Η διάθεση:

Η διάθεση του κοινού αρχίζει να οξύνεται. Η αρχή έγινε με την αποδοκιμασία των βουλευτών την ώρα που έφευγαν από την Βουλή, η συνέχεια έγινε με την αποδοκιμασία βουλευτών στην Κέρκυρα, και τώρα πια υπάρχει καθημερινή γεγονότα που αρχίζουν να ξεφεύγουν από τα ειρηνικά όρια που είχαν αυτοεπιβληθεί έως τώρα. Τα νεύρα είναι πια τεντωμένα. Πρέπει όμως όλοι να δείξουν αυτοσυγκράτηση και αυτοέλεγχο. Σε περίπτωση που συμβεί κάτι αρνητικό ένα μεγάλο μέρος του κοινού θα αποχωρίσει.

Η τηλεόραση:

Αρχικά αγνόησε περιφρονητικά τις συγκεντρώσεις. Τώρα έχει αρχίσει να υπερ-καλύπτει τα γεγονότα τονίζοντας περισσότερο τα τυχόν αρνητικά συμβάντα. Πράγματι δεν ξέρω τι είναι χειρότερο από τα δύο, αλλά μάλλον αρχίζω να ανησυχώ καθώς οι πολύωρες συζητήσεις, αναφορές και τα παράθυρα πληθαίνουν. Σε λίγο θα καταντήσει μια πολιτική σαπουνόπερα χάνοντας την αυθορμητικότητα που διέπει το κίνημα.

Τα κόμματα:

Τελικά τα κόμματα είναι μέσα στο κίνημα ή όχι; Υποθέτω ότι επίσημα δεν είναι αλλά έχω την αίσθηση ότι όλο και περισσότερο αναμιγνύονται και προσπαθούν να επιδείξουν περίσσιο ζήλο για να προσελκύσουν ψηφοφόρους σε περίπτωση πρόωρων εκλογών.

ΔΝΤ, μνημόνιο, οικονομία κτλ.

Έχει καταλάβει μήπως κανείς ποια είναι η αλήθεια για το ΔΝΤ, το μνημόνιο, τα προβλήματα της οικονομίας μας κτλ; Αν φύγει το ΔΝΤ τι θα συμβεί; Αν μείνει θα καταλήξουμε πράγματι στο δρόμο; Όλη αυτή η υπερπληροφόρηση που υπάρχει από οικονομολόγους, πολιτικούς, δελτία ειδήσεων, τα φιλαράκια στην καφετέρια κτλ πραγματικά με έχουν μπλέξει. Υπάρχει πράγματι διέξοδος;

Τώρα ας προσπαθήσουμε να σκεφτούμε για το ποια θα είναι η επόμενη μέρα.

Αν υποθέσουμε ότι λέμε στους ευρωπαίους «ήθελές τα, έπαθές τα», «περασμένα ξεχασμένα», «παίρνω το καπελάκι μου και σας χαιρετώ», «ως εδώ και μη παρέκει», «δύο πάνω δύο κάτω να τα βρούμε ρε αδελφέ», ή κάτι παρόμοιο. Δηλαδή αρνηθούμε να αποπληρώσουμε τα δανεικά, ή τέλος πάντων «διακανονίσουμε» το χρέος. Αν υποθέσουμε ότι επιπλέον βάλουμε στην φυλακή καμιά 500αριά νυν και πρώην βουλευτές για κακοδιαχείριση, εσχάτη προδοσία, λαδώματα, ρουσφέτια κτλ. Αν βάλουμε στην στενή και καμιά 5.000 μανατζαραίους, οικονομικούς διευθυντές, πουλημένους συνδικαλιστές, διεφθαρμένους επιχειρηματίας, μεγαλο-φοροφυγάδες και άλλους. Την επόμενη μέρα τι θα γίνονταν;

Δυστυχώς η απάντηση δεν είναι απλή. Δεν μπορούμε να πούμε απλά ότι ο λαός θα βρει την λύση. Ότι αν μαζευτούμε 5.000.000 ενήλικες και κάνουμε δημοψηφίσματα θα βρεθεί η λύση. Δυστυχώς η ιστορία μας διδάσκει ότι όταν ο λαός πάρει την εξουσία και την αυτοδικία στα χέρια του μετά από λίγο κάποιος θα μπορέσει να καπηλευτεί την οργή του λαού και να την χρησιμοποιήσει για την δημιουργία χειρότερων καθεστώτων.

Σταλινική Σοβιετική Ένωση, Ναζιστική Γερμανία, Θρησκευτικό απολυταρχικό Ιράν. Μπορεί να έχουν διαφορετική βάση και εκδιαμέτρου αντίθετες ιδεολογίες αλλά στο τέλος δημιουργήθηκαν απολυταρχικά καθεστώτα που υποδούλωσαν τον λαό, στέρησαν την ελευθερία, και κατέτρεξαν τους αντιφρονούντες.

Οπότε το θέμα της επόμενης μέρας πρέπει να μας απασχολεί από τώρα.

Σίγουρα η τιμωρία, μέσω της δικαιοσύνης, των υπαιτίων πρέπει να λάβει χώρα για παραδειγματισμό των επόμενων.

Σίγουρα τα σημερινά πολιτικά κόμματα έχουν αποδείξει ότι δεν μπορούν να σταθούν αντάξια των περιστάσεων. Με απλά λόγια δεν μπορούν να δημιουργήσουν μια κοινωνία ισότητας και ισονομίας.

Σίγουρα θέλουμε, χρειαζόμαστε αλλαγή. Αλλά τι είδους αλλαγή;

Σε κάθε περίπτωση όμως …

Πρέπει να αποφύγουμε οποιαδήποτε βίαιη συμπεριφορά

Πρέπει να εξετάσουμε το «ποιον» των νέων πολιτικών που μπορεί να αναδειχθούν από αυτή την κίνηση, για να μην έχουμε τα ίδια μετά από λίγο καιρό.

Πρέπει να μην φανατιστούμε και να μην ακολουθήσουμε τυφλά σημαίες και σλόγκαν

Πρέπει να επιμείνουμε στην κοινοβουλευτική δημοκρατία, ίσως με ένα νέο σύνταγμα, αλλά οπωσδήποτε δημοκρατία. Οποιαδήποτε άλλη ιδέα μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε απολυταρχικό καθεστώς που θα βρεθεί υπό τον έλεγχο τρίτων μέσα σε μια βραδιά.

Υπάρχουν διάφοροι που μιλάνε για λαϊκή δημοκρατία, άλλοι που νοσταλγούν τον βασιλιά, ακόμη και κάποιοι που λένε ότι ένας δικτάτορας μόνο μπορεί να μας κάνει καλά. Παρόλο που τα παραπάνω προέρχονται από διαφορετικούς χώρους στην πρακτική εφαρμογή τους καταλήγουν σε παρόμοια αποτελέσματα.

Σε αυτούς που νοσταλγούν το παρελθόν και ψιθυρίζουν διάφορα η απάντηση είναι μόνο μια. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Δημοκρατία με αυξημένη συμμετοχή του πολίτη

Δημοκρατία χωρίς βουλευτική ασυλία

Δημοκρατία με ενεργή δικαστική εξουσία

Δημοκρατία με διαφάνεια και ισονομία

Δημοκρατία με υγιή κοινωνικό κράτος

Δημοκρατία με σωστό οικονομικό και αναπτυξιακό σχεδιασμό

Δημοκρατία, δημοκρατία, δημοκρατία

Δημοκρατία γιατί χωρίς αυτή κινδυνεύει η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

www.skepsou.gr, 8 Ιουνίου 2011.