Χθες μπήκαμε στο αυτοκίνητο να πάμε στη θάλασσα. Στο δρόμο περάσαμε από ένα εξωτερικό θερμόμετρο. Η θερμοκρασία; 39 βαθμούς. Χωρίς να το πολυσκεφτούμε, συνεχίσαμε την πορεία μας. Τις προάλλες πήγα κάποιους Βρεταννούς επισκέπτες να δουν την αρχαία Κόρινθο. Από περιέργεια κοίταξα τη θερμοκρασία. 42 βαθμοί. Οι καύσωνες έχουν γίνει συνηθισμένο φαινόμενο στην Ελλάδα.

Αλλά δεν ήταν πάντα έτσι. Κοιτάζοντες τις ψηλές θερμοκρασίες ο νους μου πήγε σε έναν άλλο καύσωνα, τον Ιούλιο του 1987. Δεκαεννιάχρονο παλικάρι τότε, είχα την ατυχία να τραυματίσω το γόνατο μου σε ένα ποδοσφαιρικό ατύχημα. Το γόνατο εγχειρίστηκε επιτυχώς, αλλά με το που βγήκα από το νοσοκομείο ο καύσωνας ήταν στα φόρτε του. Θυμάμαι που καθόμουν σε μια πολυθρόνα με το πόδι στο γύψο και τον ανεμιστήρα να δουλεύει στο φουλ.  Bλέπεις τα κλιματιστικά τότε ήταν πολυτέλεια.

Ο καύσωνας του 1987 έμεινε χαραγμένος στην μνήμη πολλών Eλλήνων. Στους περισσότερους από εμάς γιατί σε εκείνον τον καύσωνα πέθαναν εκατοντάδες συμπατριώτες μας. Σε μένα επίσης γιατί είχα το γονατό μου στο γύψο. Αλλά και σε πολλούς επειδή απλά οι καύσωνες δεν ήταν συνηθισμένο φαινόμενο. Έρχονταν μια φορά το χρόνο, ίσως μια φορά στα δυο ή τρία χρόνια αν ήμασταν τυχεροί και σπάνια είχαν μεγάλη ένταση ή διάρκεια. Σήμερα όμως έχουμε φτάσει στο σημείο όταν ο υδράργυρος ξεπερνάει τους 40 βαθμούς αρκετές φορές κάθε καλοκαίρι απλά σηκώνουμε τους ώμους και συνεχίζουμε τη ρουτίνα ωσάν να μην έγινε τίποτε. Τι άλλαξε?

Κάποιος ίσως πει, ότι τα κλιματιστικά έχουν αλλάξει τη ζωή μας. Σίγουρα ένα δροσερό αυτοκίνητο, σπίτι, ή χώρος εργασίας μέσα στο κατακαλόκαιρο μας βοηθούν να ξεχάσουμε την κάψα του ήλιου.

Πιο σημαντικό όμως είναι το ότι έχει αλλάξει η νοοτροπία. Εκφράσεις όπως “φαινόμενο του θερμοκηπίου,” “κλιματολογικές αλλαγές,” “ακραία καιρικά φαινόμενα,” και άλλες παρόμοιες που πριν 25 χρόνια ήταν σχεδόν άγνωστες, έχουν γίνει μέρος της κοινής συνείδησης όχι μόνο των Ελλήνων, αλλά και των σκεπτόμενων και ενημερωμένων ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη. Η γη αλλάζει. Δεκαετίες ή και αιώνες απερίσκεπτης χρήσης του φυσικού πλούτου της έχει διαταράξει τη φυσική ισορροπία και οδηγεί σε ακραία καιρικά και γεωλογικά φαινόμενα που έχουν γίνει πλέον κοινός τόπος στα δελτία ειδήσεων. Δεν περνάει μήνας, για να μην πω εβδομάδα, που κάποια μεγάλη καταστροφή, σεισμός, πλημμύρα, τυφώνας, ηφαίστειο, δεν χτυπά με καταστροφική μανία κάπου στον πλανήτη μας. Σε αυτό το γεωφυσικό χάος που σταδιακά φαίνεται να μας περικλείει όλο και πιο ασφυκτικά, οι καύσωνες είναι από τα πιο συχνά και, ευτυχώς, λιγότερο καταστροφικά, δείγματα.

Η συνείδηση των ανθρώπων φαίνεται να αφυπνίζεται και καταβάλλονται πραγματικές προσπάθειες ώστε να λειτουργούμε με μεγαλύτερη ευθύνη απέναντι στο περιβάλλον μας. Από ανακύκλωση στα σκουπίδια, μέχρι τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, και την ενθάρρυνση να χρησιμοποιούμε το ποδήλατο και όχι το αυτοκίνητο. Φιλότιμες προσπάθειες. Το ερώτημα όμως είναι: υπάρχει χρόνος να αντιστραφεί η κατάσταση; Ή μήπως είναι ήδη πολύ αργά;

Το Χόλιγουντ έχει ήδη παράγει αρκετές ταινίες με θέμα γεωφυσικές καταστροφές. “Ο Πυρήνας” έχει ως θέμα τον πυρήνα της γης του οποίου οι συνήθεις λειτουργίες κινδυνεύουν να σταματήσουν θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή στη γη. Η ταινία “Μετά την Επόμενη Μέρα” περιγράφει την έλευση παγετώνων εξαιτίας της κλιματολογικής αλλαγής και τις τεράστιες καταστροφές που αυτοί προκαλούν. Η πρόσφατη “2012” διαβλέπει έναν τεράστιο κατακλυσμό που καλύπτει όλη τη γη και φέρνει την παρολίγο εξαφάνιση της ανθρωπότητας.

Είναι τα σενάρια αυτών και άλλων ταινιών σενάρια επιστημονικής φαντασίας; Ή μήπως έχουμε όντως περάσει το σημείο της μη επιστροφής; Απόλυτη απάντηση ανθρωπίνως δεν έχουμε σε αυτό το ερώτημα. Αλλά καθώς σκεφτόμαστε για το περιβάλλον και το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας καλό θα είναι να λάβουμε υπόψη κάποια σοφά λόγια που γράφτηκαν πριν από 2.000 και πλέον χρόνια. Θαμμένα σε ένα σχεδόν ξεχασμένο βιβλίο, την Αγία Γραφή, τα λόγια ακούγονται πλέον ιδιαίτερα σύγχρονα. Ο προφήτης Ησαίας, μιλώντας για την εποχή μας, περιέγραψε τη γη με τα ακόλουθα λόγια: “η γη θα παλιώσει σαν ιμάτιο, και όσοι κατοικούν σ’ αυτή, θα πεθάνουν” (Ησαϊας 51:6). Ο απόστολος Παύλος προέβλεψε κάτι παρόμοιο όταν έγραψε: “Κι Εσύ, Κύριε, καταρχάς, θεμελίωσες τη γη, και οι ουρανοί είναι έργα των χεριών σου. Αυτοί θα απολεστούν… και όλοι θα παλιώσουν σαν ιμάτιο” (Προς Εβρ. 1:10-12).  Μήπως λοιπόν όντως βρισκόμαστε στα πρόθυρα του τέλους του κόσμου;

Δεν ξέρω πως αισθάνεσαι εσύ για το μέλλον. Ένα είναι σίγουρο, ζούμε σε δραματικές εποχές. Ποτέ το μέλλον δεν ήταν τόσο αβέβαιο για την ανθρωπότητα. Ως ευσυνείδητοι πολίτες πρέπει να κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας για να διατηρήσουμε το περιβάλλον μας. Αλλά ακόμη περισσότερο, ως σκεπτόμενοι άνθρωποι, οφείλουμε να αναζητήσουμε απαντήσεις για το μέλλον. Και ίσως τελικά, η Αγία Γραφή, αυτό το σχεδόν ξεχασμένο βιβλίο, να έχει περισσότερα να πει για το μέλλον μας σε αυτή τη γη από όσα νομίζαμε.

Μπορείς να βρεις αρκετές πληροφορίες σχετικά με τις προφητείες της Αγίας Γραφής για το τέλος του κόσμου στο http://www.revelationofjesus.net

www.skepsou.gr, 13 Αυγούστου 2010.