Πολλές και μεγάλες οι αντιδράσεις. Η αναστάτωση δεν συμμαζεύεται και η αγανάκτηση όλο και περισσότερο μεγαλώνει. Δεν θα σταματήσει επιτέλους η απεργία; Η ερώτηση βρίσκεται σχεδόν στο στόμα του κάθε Έλληνα πολίτη που αγωνιά μήπως και ξεμείνει στην εκδρομή του… Αν και η ανακοίνωση επιστράτευσης φαίνεται να αναπλήρωσε τα κενά που δημιουργήθηκαν η αναστάτωση συνεχίζεται. Σκέψου, τι μεγάλη αναστάτωση μπορεί να επιφέρει η έλλειψη πετρελαίου έστω και για λίγες ημέρες αφού ακινητοποίησε όλους και όλα.

Το πετρέλαιο είναι αυτό που παρέχει την ενέργεια για κίνηση. Το αυτοκίνητο από μόνο του έχει λίγη αξία χωρίς την πηγή ενέργειας που το κάνει να κινείται. Νοσοκομεία και βιομηχανίες παρόλο τον μεγάλο και πλούσιο εξοπλισμό παραλύουν μπροστά σε αυτό το υλικό που τα τροφοδοτεί. Η αποδοτικότητα ενός εξοπλισμού βλέπουμε δεν είναι απόρροια των μηχανισμών, των διαφόρων εγκαταστάσεων και των εξοπλισμών τους αλλά της ίδιας της πηγής ενέργειας που τα τροφοδοτεί.

Η κοινωνία που ζούμε μοιάζει σαν τα αυτοκίνητα που σχηματίζουν ουρές έξω από τα βενζινάδικα γιατί έχουν ξεμείνει. Οι κοινωνία μας έχει ‘παραλύσει’ μεταφορικά γιατί έχει στερέψει από το πετρέλαιο που την τροφοδοτεί και την κάνει αυτό που είναι. Σαν μάθημα από τον ουρανό η απεργία των ιδιοκτητών φορτηγών και βυτιοφόρων έρχεται να μας δείξει πόσο μακριά είμαστε από το ‘πετρέλαιο’ που συντηρεί την κοινωνία. Το πετρέλαιο αντιπροσωπεύει τις αξίες και συμπεριφορές που συμβάλουν στην οργανωμένη κοινωνία που το προσωπικό συμφέρον δεν καταπατείται, που η δικαιοσύνη δεν αμαυρώνεται από τα άτομα που εκμεταλλεύονται την δύναμη της θέσης τους, που το ‘καλό’ χρησιμοποιείται ως κίνηση πράξης και όχι ως στοχασμός. Συμπεριφορές που εκδηλώνουν την προσπάθεια εφαρμογής πνευματικών ιδεών αντιπροσωπεύουν τις βάσεις που χτίστηκε ο πολιτισμός μας. Η ευημερία ποτέ δεν ήταν μεγαλύτερη στην αρχαία αλλά και την σύγχρονη Ελλάδα τις εποχές που το ‘πετρέλαιο’ της πνευματική ευαισθητοποίησης κίνησε ανθρώπους να πάρουν ρίσκα και να θυσιάσουν, πιστεύοντας σε αυτά τα ανώτερα ιδανικά και αξίες που σήμερα καταπατούνται.

Που βρίσκεται το πετρέλαιο λοιπόν; Έχει στερέψει και ως αποτέλεσμα ζούμε τις συνέπειες της έλλειψης του. Δυσλειτουργούμε σαν το αμάξι που έχει ξεμείνει. Η κοινωνία έχει γίνει όχημα που δεν κινείται. Υπάρχει ευημερία και ο κόσμος μπορεί να απολαύσει την τροφή, την διασκέδαση, την ελευθερία του, αλλά συνάμα το ‘πετρέλαιο’ λείπει. Όπως οι νοσοκομειακές και βιομηχανικές εγκαταστάσεις δεν μπορούν να λειτουργήσουν έτσι και οι θεσμοί στην κοινωνία υποφέρουν αβάσταχτα. Που βρίσκεται το ‘πετρέλαιο’; Τα οφέλη της ενέργειας που αποδίδει το πετρέλαιο μόνο στην καύση εμφανίζονται. Η εξάσκηση δηλαδή των αξιών που αναφέραμε παραπάνω και οι θετικές επιρροές τους για την ζωή και την κοινωνία μας μόνο στην εφαρμογή τους εμφανίζονται. Όσο και αν το πετρέλαιο παραμένει στο ντεπόζιτο η αξία του παραμένει μηδενική.

Η δύναμη της ενέργειας του πετρελαίου βρίσκεται στην καύση και αυτό δημιουργεί την κίνηση. Τα οφέλη της κοινωνίας είναι η ευημερία που δεν στηρίζεται στην κατανάλωση των υλικών αγαθών αλλά στην ανάπτυξη πνευματικών δεξιοτήτων που αφορούν το πώς πρέπει να ζει κάποιος. Ένα σχετικά πρόσφατο άρθρο του καθηγητή πανεπιστημίου Μακεδονίας κ. Γιώργου Πιπερόπουλου κάνει αναφορά στο πως έχουμε καταντήσει να ‘ξέρουμε’ ότι υπάρχουμε από αυτά που ‘καταναλώνουμε’. Ο εύστοχος στοχασμός του κ. Πιπερόπουλου μας φέρνει ενώπιος ενώπιο με το υπαρξιακό ερώτημα του Καρτέσιου (Rene Descartes 1596-1650) που αναφώνησε ‘σκέφτομαι άρα υπάρχω’. Εμείς πως ξέρουμε ότι υπάρχουμε; Η απάντηση μάλλον βρίσκεται στην ιδέα του ‘πετρελαίου’ που καταναλώνουμε και αναπτύξαμε παραπάνω. Ξέρουμε ότι υπάρχουμε γιατί ξέρουμε ότι κινούμαστε πνευματικά ως άτομα αλλά και ως λαός.

Είναι εύκολο να σκεφτεί κάποιος πως ο παραλληλισμός μεταξύ του ‘πετρελαίου’ και της ‘ενέργειας κίνησης’ που έχουμε την ανάγκη να καταναλώνουμε για αυτό που είμαστε, παραμένει ένας απλά ιδεολογικός στοχασμός που δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια απλή ουτοπία. Και όμως, αν σοβαρά προβληματιστούμε για την έννοια της ευημερίας θα δούμε ότι κανένας λαός, κοινωνία, προσωπικότητα, δεν έγινε παραγωγική μέχρις ότου συγκεκριμένες αξίες και συμπεριφορές έγιναν η ‘καύσιμη ύλη’ από την οποία άντλησε αντοχές, κουράγιο, αγάπη για την ζωή αλλά και ευτυχία.

Η πρόκληση λοιπόν είναι σίγουρα μεγάλη και η στέρεψη κάθε σταγόνας πετρελαίου στην ζωή αλλά και κοινωνία μας χειροτερεύει. Μας κάνει όλο και περισσότερο στάσιμους. Που βρίσκεται το πετρέλαιο λοιπόν; Η απάντηση είναι πως βρίσκεται μέσα μας, τριγύρω μας, στις καθημερινές συναλλαγές με τους συνανθρώπους μας. Το ζήτημα δεν είναι να σταματήσουμε στην αποδοχή του πετρελαίου αλλά και να περάσουμε και στην καύση του γιατί αυτή τελικά είναι υπεύθυνη για την απελευθέρωση ενέργειας.

www.skepsou.gr, 01 Αυγούστου 2010.